20 εκατομμύρια ευρώ από την Περιφέρεια Αττικής για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, 7 εκατομμύρια ευρώ για αναβάθμιση του γηπέδου του Παναθηναϊκού (ασχέτως της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου η δέσμευση είχε αναληφθεί από την Περιφέρεια) ή δεν ξέρω πόσα για το γήπεδο στο Βοτανικό.

Πιάνω τα πιο πρόσφατα και πιο τρανταχτά εν μέσω κρίσης, να μη θυμηθώ το Καραϊσκάκη και την σκανδαλώδη παραχώρησή του στον Ολυμπιακό, να μη θυμηθώ το γήπεδο της ΑΕΛ και τη δωρεά δημόσιας γης σε επιχειρηματία, να μη θυμηθώ διαγραφές χρεών, αλλαγές ονομάτων, υπαγωγές τραβεστί στο άρθρο τάδε.

Σε ελάχιστους χώρους θα συναντήσεις δυσωδία τόσο έντονη όσο αυτή που αναδύεται από το χώρο του ποδοσφαίρου. Έχω βαρεθεί να ακούω για παράγοντες που στήνουν διαιτητές και αγώνες, για τηλεφωνικές συνομιλίες, για διοικητικούς, παίκτες και παρασιτικά όντα που όχι μόνο ζουν αλλά θησαυρίζουν από το στοίχημα, για εκβιασμούς, απειλές και ένα σωρό άλλα.

Φαντάζομαι έχεις δει κι εσύ να συνεχίζονται και να τελειώνουν αγώνες σε ατμόσφαιρα που θα τρόμαζε ακόμα και σκληραγωγημένο Ταλιμπάν, "οπαδούς" να δέρνονται και να σκοτώνονται μεταξύ τους μέσα και έξω από τα γήπεδα, αγώνες στους οποίους οι αστυνομικοί είναι ελάχιστα λιγότεροι από τους αστυνομευόμενους.

Σε ποιά άλλη κοινωνική ή οικονομική εκδήλωση και δραστηριότητα, τόσο έκδηλα ξέχειλη από παρανομία, τόσο εμφανώς διεφθαρμένη, τόσο ακραία βίαιη, υπάρχει τόσο μεγάλη ανοχή; Εκτός από δηλώσεις γεμάτες ανούσιες φανφάρες για "πάταξη της βίας στα γήπεδα" και "κάθαρση στο χώρο του ποδοσφαίρου", άντε και κανά προστιματάκι της πλάκας (έτσι κι αλλιώς θα φορτωθεί στα χρέη που η ΠΑΕ θα διαγράψει μόλις μπει στο άρθρο τάδε) είδες εσύ κανένα Υπουργό, ΓΓ, Πρωθυπουργό, να βγει και πει:  "Τέλος το πρωτάθλημα, να φύγετε να πάτε αλλού, πάτε να παίξετε στο Ιράκ και να δούμε αν σας βαστάει να κάνετε εκεί τους νταήδες. Εδώ γήπεδα δε σας δίνουμε.".