Πάντα είχα την απορία: αυτή η μορφή «πολιτικού» «λόγου» που βλέπουμε στις συζητήσεις των διαγ(κ)ωνιζόμενων υποψηφίων και των κομμάτων τους παράγει αποτέλεσμα; Προσελκύει ψηφοφόρους; Πείθει αναποφάσιστους;

Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να μάθω την απάντηση.

Αν η απάντηση είναι ΝΑΙ, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας, όσων μας έτυχαν και όσων θα μας βρουν στο μέλλον.

Αν η απάντηση είναι ΟΧΙ, τότε είμαστε παγιδευμένοι, και με δική μας ευθύνη, με ένα πολιτικό προσωπικό που πέραν του χαμηλού ατομικού επιπέδου χαρακτηρίζεται και από έλλειψη επαφής με την κοινωνία.

Μια υποσημείωση: ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος των δημοσιογράφων στις πολιτικές συζητήσεις; Οι ερωτήσεις που κάνουν πολύ σπάνια παίρνουν κατανοητές απαντήσεις. Οι πολιτικοί, ότι κι αν ερωτηθούν, θα πουν αυτό που θέλουν, το οποίο είναι κατά κανόνα περίπου το ίδιο για κάθε κόμμα. Ή απλά θα μακρηγορήσουν όσο χρειάζεται για να ξεχαστεί η ερώτηση.

Και μια πρόταση: τί θα λέγατε για μια πολιτική εκπομπή στην οποία ο(οι) δημοσιογράφοι θα ρωτούν και οι πολιτικοί θα απαντούν υποχρεωτικά μόνο με «Ναι» ή «Όχι»,. Ενδεχομένως και με ερωτήσεις μεταξύ των πολιτικών, αλλά με απάντηση τίποτε άλλο, μόνο ένα «Ναι», ή ένα «Όχι», άντε και  «Δεν απαντώ».  Κάποιος κακοπροαίρετος ίσως πει ότι σε μια τέτοια εκπομπή δε θα τολμούσε να πάει κανένας πολιτικός.