Φίλε, όταν με ρωτάς «τί να ψηφίσω, πες καμιά ιδέα» ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα τί να σου απαντήσω. Όχι επειδή θέλω να είμαι πολιτικά ορθός ή να μην εκτεθώ, αλλά γιατί πραγματικά τρομάζω όταν σκέφτομαι τις επιλογές μου.

Τί να σου πώ να ψηφίσεις;

Τη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά, του Βορίδη, του Γιακουμάτου του Ντινόπουλου και του Αδώνιδος, που κατάφερε μετά από δυόμισυ χρόνια διακυβέρνησης με αίμα, δάκρυα και θυσίες (δικές σου και δικές μου, όχι δικές τους) να είμαστε στην ίδια ακριβώς κατάσταση σε ότι αφορά τη θέση μας στην Ευρώπη και τις πιθανότητες χρεοκοπίας.

Το ΣΥΡΙΖΑ συνοθύλευμα προσώπων και απόψεων, στον οποίο συνυπάρχουν light αριστεριστές με γεμάτες τσέπες, το βρωμερότερο κομμάτι του παλιού ΠΑΣΟΚ και προσωπικότητες της πολιτικής ζωής και διανόησης όπως η Ραχήλ Μακρή και ο Οδυσσέας Βουδούρης.

Το ΠΑΣΟΚ (the original) του Βενιζέλου, του Χρυσοχοίδη και της Φώφης, που προσπαθεί να πείσει ότι με τις αποχωρήσεις και τις διασπάσεις έχει αναβαπτιστεί και καθαρθεί. Ναι, το ίδιο ΠΑΣΟΚ που μόνο του ή παρέα με τη Νέα Δημοκρατία διαχειρίστηκε τόσο επιτυχημένα και αποτελεσματικά τα χρόνια της κρίσης-χρεοκοπίας.

Το ΚΚΕ που πεισματικά παραμένει δογματικά προσκολημμένο στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, χωρίς καμιά προσπάθεια να μετασχηματίσει πειστικά τις κομμουνιστικές ιδέες στα δεδομένα της σημερινής εποχής και παραμένει ικανοποιημένο στο ρόλο μιας ηχηρής, αλλά ανώδυνης αντιπολίτευσης των πάντων.

Το Ποτάμι που δίνει νέο νόημα στην έννοια της πολυσυλλεκτικότητας συμβιβάζοντας ακραιφνείς νεοφιλελεύθερους της Δράσης με πρόσωπα της ανανεωτικής αριστεράς και πλείστες άλλες αποχρώσεις, σε μια φιλόδοξη, ευγενή (ίσως), καθοδηγούμενη (κατά άλλους), σίγουρα όμως απολίτικη προσπάθεια συμμετοχής στην πολιτική.

Τη συμμορία της Χρυσής Αυγής που υπόσχεται ότι θα λύσει όλα τα προβλήματα με φωτιά και τσεκούρι, αν και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος κάποια στιγμή να σε πάρει ξώφαλτσα κι εσένα.

Τους Ανεξάρτητους Έλληνες οι οποίοι πέτυχαν να ανεβάσουν τον πήχη της πολιτικής, και όχι μόνο, γελοιότητας σε δυσθεώρητα ύψη.

Το γίγαντα της πολιτικής και αιώνιο έφηβο Γιώργ(ακη)ο Παπανδρέου ο οποίος αποφάσισε να δώσει στους ιθαγενείς αυτής της χώρας μια ακόμα ευκαιρία να αποδείξουν πόσοι και πόσο μα****ες είναι.

Το ΛΑΟΣ του μέντορα του ακροδεξιού λαϊκισμού Γιώργου Καρατζαφέρη που χρόνια τώρα τα έχει βάλει με το σύστημα και αργά αλλά σταθερά αντλεί από αυτό κεφάλαια ώστε να το χρεωκοπήσει.

Την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που οραματίζεται μια ουτοπία, αντιτίθεται και θέλει να τα αλλάξει όλα, αλλά δε μπορεί να συνεννοηθεί ούτε με το ΚΚΕ με το οποίο συμφωνεί σε πολλά.

Τη ΔΗΜΑΡ της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό είναι ...., αλήθεια ξέρεις μήπως εσύ τί είναι η ΔΗΜΑΡ;

Να διαλέξω με ποιό κριτήριο φίλε και με ποιά σειρά; Με ποιούς συμφωνώ περισσότερο, ποιά είναι τα πιο άξια πρόσωπα, ποιοί είναι οι πιο έντιμοι και ειλικρινείς; Αν σε κάτι έχω καταλήξει με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα από αυτούς να μας κυβερνήσει μόνος του.