Ξεπουλιέται η χώρα. Όχι με όρους κατοχής, αλλά με όρους κατάκτησης.

Στην κατοχή ούτε ο λαός ούτε το κράτος έχασε την περιουσία του, στην κατάκτηση συμβαίνουν αυτά –και είναι προ των πυλών. Οι πολίτες θα μετατραπούν γρήγορα σε οφειλέτες του δημοσίου και θα κληθούν να εξοφλήσουν με την περιουσία τους. Η οποία θα προστεθεί στην δημόσια περιουσία, που ήδη δεν μπορεί να τύχει προστασίας έναντι των δανειστών του δημοσίου.

Το κράτος ήδη έχει αποδεχθεί και ξεκινήσει την –ουσιαστικώς δωρεάν- πώληση, και άρα την οριστική αποξένωσή του, από εκείνα τα στοιχεία του που διαχρονικά προσδίδουν στα κράτη υπόσταση και διαρκή πηγή εσόδων: τα δίκτυα μεταφοράς, τους χώρους υποδοχής προσώπων και εμπορευμάτων, τον έλεγχο στα δημόσια  φυσικά αγαθά. Γήν και ύδωρ, απαιτούσαν οι κατακτητές. Πρώτη φορά –σαν λαός- τα παρέχουμε, μεταφορικά και κυριολεκτικά, χωρίς την παραμικρή αντίσταση, από μόνοι μας. Πώς φτάσαμε σ’ αυτό τον εξευτελισμό;

Δεν είναι της στιγμής οι βαθιές αναλύσεις για την πορεία αυτής της κοινωνίας. Δεν επιτρέπει η πίεση του χρόνου. Η Ελλάδα όδευε προς αυτή την κατάσταση αδυναμίας εδώ και πολλά χρόνια. Όταν όμως ξεκίνησε η κρίση ως προς την χώρα μας, αυτή εστιαζόταν στο δημόσιο τομέα: στο δημόσιο χρέος και τα ετήσια ελλείμματα του δημοσίου. Γι’ αυτό το λόγο κάποιοι –αφελείς(;)- είδαν την κρίση ως ευκαιρία εκλογίκευσης του κράτους, θεωρώντας ότι το δημόσιο θα εξαναγκαζόταν να περιορίσει τις σπατάλες του –κάτι το οποίο εξ άλλου αρκούσε για να ικανοποιηθούν και οι απαιτήσεις του πρώτου μνημονίου.

Όμως ένα ανάλγητο πολιτικό σύστημα, που καλύπτει, δυστυχώς, όλο το φάσμα του κοινοβουλίου, κρατά, για λόγους συντήρησής του, στο απυρόβλητο το δημόσιο τομέα προτιμώντας να στραγγίζει όλα τα αποθέματα δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας, αδιάφορο για τις εκατοντάδες χιλιάδες ανέργων που δημιουργούνται, για την εξαθλίωση που προκαλεί σε χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και εργοδότες, για τον αφανισμό της όποιας παραγωγικής δραστηριότητας απέμεινε στη χώρα. Σύστημα που υπεραμύνεται της επιβίωσής του μέχρι τελικής πτώσεως, ακόμη και χυδαία (εξαίρεση από περιορισμό υπερωριών μόνο για τους συνεργάτες των πολιτικών γραφείων, νομοθετική ρύθμιση των χρεών των πολιτικών κομμάτων), ακόμη και στα όρια της εθνικής προδοσίας ( πώληση δρόμων, λιμένων και αερολιμένων, φυσικού και ορυκτού πλούτου, και –φευ- του ίδιου του νερού).

Το υποκριτικό ενδιαφέρον των τελευταίων ημερών υπέρ των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (με 100.000 νέους ανέργους τον μήνα, τα όρια των μισθών είναι αδιάφορα) δεν πείθει κανένα. Όμως έστω και αυτή την ύστατη ώρα, οι πολίτες είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να υφίστανται όλες αυτές τις θυσίες, εάν κατά την ψήφιση της δανειακής σύμβασης ψηφισθούν και τα παρακάτω, ως ισοδύναμα μέτρα ώστε να αποφευχθεί το ξεπούλημα της χώρας που βεβαίως θα σημάνει και οριστική παρακμή και φτώχεια για τους Έλληνες:

• Άμεση μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης στο μισό χωρίς επιπλέον αμοιβή για συμμετοχή σε κοινοβουλευτικές επιτροπές
• Οριστική κατάργηση των συντάξεων βουλευτών, δημάρχων, μετακλητών υπαλλήλων κλπ, δεδομένου ότι ως πολίτες –θεωρητικώς τουλάχιστον- δεν ήσαν ανεπάγγελτοι και μπορούν να έχουν την επαγγελματική τους σύνταξη
• Άμεση πλήρης εξομοίωση των μισθών των κάθε κατηγορίας εργαζομένων στις ΔΕΚΟ με αυτούς των δημοσίων υπαλλήλων και διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα τους
• Έρευνα επί των διατελεσάντων διοικητών ΔΕΚΟ της τελευταίας εικοσαετίας, και αναζήτηση αστικών ευθυνών όταν στη θητεία τους παρουσιάζεται αύξηση ελλείμματος
• Κατάργηση των πολυάριθμων προσωποπαγών θέσεων συμβούλων υπουργών, που ουσιαστικά δημιουργούν παράλληλο κράτος παρακάμπτοντας την διοίκηση, ενώ –κρίνοντας από την κατάσταση της χώρας- η συμβολή τους υπήρξε καταστροφική. Άμισθοι και νόμιμοι σύμβουλοι του Κράτους είναι τα επιμελητήρια, οι επιστημονικοί σύλλογοι και τα πανεπιστήμια.
• Άμεσος τερματισμός της κρατούσας πρακτικής αναθέσεων πολυδάπανων ‘γνωμοδοτήσεων-μελετών’ σε ‘ειδικούς συμβούλους’ για περιορισμένης αξιοπιστίας εισηγήσεις που όφειλε να διεκπεραιώνει η κεντρική διοίκηση
• Εξισορρόπηση των συντάξεων και άμεσος περιορισμός των υψηλότερων με ανώτατο όριο (στη σημερινή κατάσταση) τα 1.500€.
• Ορθολογικός (όχι οριζόντιος) περιορισμός του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα εντός εξαμήνου κατά 200.000, στοχευμένα ξεκινώντας από:

1. Τα ανώτερα διευθυντικά στελέχη της κεντρικής διοίκησης, κύριοι υπεύθυνοι, εμπνευστές και διαχειριστές της διαφθοράς και της ανερμάτιστης πολιτικής σε όλους τους τομείς

2. Όλους, όσοι πρώτο-διορίστηκαν σε θέσεις βαριάς εργασίας και χαμηλών προσόντων (π.χ. τραυματιοφορείς) και τάχιστα αποσπάστηκαν ή μετατάχθηκαν σε υπηρεσίες χαμηλής προσφοράς (πρόκειται για χιλιάδες, μαζί με όσους ενώ πρώτο-διορίστηκαν σε απομακρυσμένες περιοχές προς πλήρωση κενών θέσεων ουδέποτε τις κάλυψαν και αμέσως αποσπάστηκαν …αρμοδίως)

3. Δραστική μείωση του προσωπικού όλων των τεχνικών υπηρεσιών της χώρας, δεδομένου ότι έργα πλέον δεν εκτελούνται (όταν εκτελούνται, εδώ και χρόνια οι επιβλέψεις ανατίθενται σε ιδιώτες), ο έλεγχος των μελετών και κατασκευών ιδιωτικών έργων έχει ανατεθεί στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι έλεγχοι αδειοδοτήσεων και οι σχετικές (και ως επί το πλείστον περιττές) γνωμοδοτήσεις απαιτούν πλέον ελάχιστο προσωπικό

4. Καθορισμό του αριθμού καθηγητών μέσης εκπαίδευσης με βάση διδακτικές ώρες όχι λιγότερες των 18~20 εβδομαδιαίως. Άμεση απόλυση των διευθυντών σχολικών μονάδων καθώς και των νομαρχιακών και περιφερειακών προϊσταμένων που ανέχτηκαν να υπάρχουν την διετία της κρίσης καθηγητές σε σχολεία ευθύνης τους με 5, 6 και 7 διδακτικές ώρες την βδομάδα και πλήρεις αποδοχές

5. Άμεση κατάργηση των Κέντρων Υγείας και κατάργηση των δομών ΔΥΠΕ (δυπεαρχών, διοικητών / υποδιοικητών νοσοκομείων, συμπαρομαρτούντος προσωπικού κλπ)

6. Δευτερεύουσες υπηρεσίες δημοσίων κτιρίων, (κηπουροί, συντηρητές κλπ) όταν παράλληλα οι ίδιες υπηρεσίες ανατίθενται και σε εξωτερικούς ιδιώτες εργολάβους και άμεση απόλυση των υπευθύνων διοικητών/ προϊσταμένων που ανέχθηκαν τέτοιες περιπτώσεις διπλασιασμού δαπανών για την παροχή της ίδιας υπηρεσίας

7. Ουσιαστικό άδειασμα των απολύτως αμαρτωλών ‘παραγωγικών’ υπουργείων και περιφερειακών υπηρεσιών ‘ανάπτυξης’, ‘γεωργικής ανάπτυξης’, ‘οικονομίας’, ‘τουρισμού’ και ‘αθλητισμού’ –με όποιες ονομασίες υπάρχουν σήμερα, και εξ αρχής ανασυγκρότησή τους

• Νέος εκλογικός νόμος για τους ΟΤΑ, ώστε με απλή αναλογική να συγκροτείται το δημοτικό συμβούλιο, ανάχωμα στην δημαρχιακή παντοδυναμία που εκτρέφει ασύλληπτου μεγέθους διαφθορά
• Νέος εκλογικός νόμος για το κοινοβούλιο που να απαντά με τιμιότητα στο κοινό αίτημα πλήρους ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού. Ως καταλληλότερο σύστημα στην σημερινή συγκυρία δείχνει να είναι αυτό με τις μονοεδρικές περιφέρειες, πριν τις επερχόμενες εκλογές.

Ιδού η πρόκληση για τους Έλληνες βουλευτές. Πρόκληση εθνική αλλά και προσωπικής τους αξιοπρέπειας. Να ψηφίσουν την δανειακή σύμβαση με όρους αυστηρούς αλλά δικούς μας, που θα δώσουν αφετηρία επανεκκίνησης εν μέσω θυσιών στην ελληνική κοινωνία, θα διασώσουν την τιμή και την κυριαρχία της χώρας και θα την διατηρήσουν ζωντανή και αξιοπρεπή στην ευρωπαϊκή ένωση, αξιόπιστη πρωταγωνίστρια στη μάχη που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες οφείλουν να δώσουν απέναντι στην αντικοινωνική, αντιλαϊκή και αντιδημοκρατική επίθεση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα.