Εδώ και τρεις δεκαετίες η Ευρώπη δίνει την εντύπωση μιας γερασμένης και κλειστοφοβικής ηπείρου, με αβέβαιο δημογραφικό μέλλον.

Μοιάζει μ’ ένα «κάστρο» που απειλείται από την επέλαση των «νεοβαρβάρων», δηλαδή των εξαθλιωμένων μεταναστών και των προσφύγων του νότου που εγκαθίστανται στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές των ευρωπαϊκών πόλεων. Ενώ κάποτε έστελνε εκατομμύρια μετανάστες για να αποικίσουν διάφορες «ακατοίκητες» περιοχές της υδρογείου –από το 1845 ως το 1930 πάνω από 50 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, σχεδόν το 1/4 του πληθυσμού της ηπείρου μας, αναζήτησαν την τύχη τους μακριά από τις πατρίδες τους– η σημερινή πλούσια, αλλά γερασμένη και δημογραφικά φθίνουσα Ευρώπη, δέχεται πλέον μια άνευ προηγουμένου μεταναστευτική πλημμυρίδα από τις φτωχές χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Ως αποτέλεσμα αυτού του σαρωτικού μεταναστευτικού κύματος, που έχει επηρεάσει λίγο ή πολύ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και κοινωνίες, η Ευρώπη αλλάζει φυσιογνωμία. Μετατρέπεται σταδιακά σε μια πολυπολιτισμική ήπειρο, προσιδιάζοντας έτσι στην πολιτισμική ποικιλομορφία των ΗΠΑ. Σε αντίθεση όμως με τις ΗΠΑ, που είναι ένα κράτος-χωνευτήρι που δημιουργήθηκε από μετανάστες, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν δομηθεί πάνω στο μοντέλο του έθνους-κράτους και παρουσιάζουν σοβαρές δυσκολίες στην ενσωμάτωση και στην αφομοίωση των μεταναστών. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν μπορούν εύκολα να αποδεχθούν το ξένο, το διαφορετικό και την πολυπολιτισμικότητα. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι ζητά φθηνή εργασία και νέες πηγές άντλησης φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, όχι όμως ανθρώπους...

Ευρώπη και Ελλάδα: όλο και μικρότερες σε ένα πληθυσμιακά μεγαλύτερο κόσμο

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα η δημογραφική φυσιογνωμία του πλανήτη μας άλλαξε ριζικά. Στη νέα παγκόσμια δημογραφική τάξη πραγμάτων η θέση της Ευρώπης επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο. Ενώ, για παράδειγμα η Ευρώπη αντιπροσώπευε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το 22% του παγκόσμιου πληθυσμού και η Αφρική μόλις το 8%. Σήμερα και οι δύο αυτές ήπειροι αντιπροσωπεύουν η καθεμιά τους περίπου το 13% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο το έτος 2050 η Αφρική θα έχει τριπλάσιο πληθυσμό από την Ευρώπη!

Μια σύγκριση ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις στον κόσμο, ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε., φωτίζει ακόμη περισσότερο αυτή τη Νέα Δημογραφική Τάξη Πραγμάτων. Ακολουθώντας διαφορετική δημογραφική τροχιά ο πληθυσμός των ΗΠΑ, που το έτος 2000 ήταν κατά 93 εκατομμύρια μικρότερος από εκείνον της Ε.Ε. των 15 χωρών, προβλέπεται το 2050 να είναι κατά 53 εκατομμύρια μεγαλύτερος από την Ε.Ε. των 15.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση Ελλάδας-Τουρκίας. Τη δεκαετία του 1950 η Τουρκία είχε 21 εκατομμύρια κατοίκους και η Ελλάδα 7 (αναλογία 1 : 3). Σήμερα η Τουρκία έχει 70 εκατομμύρια και η Ελλάδα 11 (1 : 7).

Εξαιτίας της πτώσης των γεννήσεων, της αύξησης του μέσου όρου ζωής και της οριακής μετανάστευσης, ο πληθυσμός σε ολόκληρη την Ευρώπη θα γίνεται όλο και μικρότερος και πιο γερασμένος. Για παράδειγμα το 2050 η Γερμανία θα είναι κατά 14% μικρότερη πληθυσμιακά, η Ιταλία και η Ουγγαρία κατά 25%, ενώ η Ρωσική Ομοσπονδία και η Ουκρανία θα μειωθούν κατά 30-40%!

Συμπερασματικά η Ευρώπη του 21ου αιώνα θα χαρακτηρίζεται από έναν πληθυσμό  αριθμητικά λιγότερο, πιο γερασμένο και πιο πολυπολιτισμικό (εξαιτίας της μετανάστευσης). Κύριο χαρακτηριστικό της νέας ευρωπαϊκής πραγματικότητας θα είναι η γήρανση του  πληθυσμού της, η οποία θα οδηγήσει σ’ έναν κόσμο πιο γκρίζο, όπου οι ηλικιωμένοι θα είναι περισσότεροι από τα παιδιά. Από την άλλη, η αθρόα είσοδος μεταναστών από τις μουσουλμανικές κυρίως χώρες θα οδηγήσει στο βαθμιαίο εξισλαμισμό της Ευρώπης του 21ου αιώνα, κάτι που κάνει πολλούς Ευρωπαίους να αισθάνονται απειλή…

Γερνάμε ανεπιτυχώς

Η θέση της Ελλάδας σ’ αυτή τη Νέα Πληθυσμιακή Τάξη Πραγμάτων θα επιδεινωθεί. Το 2000 η χώρα μας, με βάση τον πληθυσμό της, ήταν 69η ανάμεσα σε 217 χώρες. Το 2050 αναμένεται να κατρακυλήσει στην 99η θέση του παγκόσμιου πληθυσμιακού πίνακα. Το ίδιο έτος το 32% του πληθυσμού της χώρας μας θα είναι άνω των 65 ετών, γεγονός που θα κατατάσσει την Ελλάδα σε μια από τις πρώτες θέσεις στη γκρίζα «λέσχη» των πιο γερασμένων χωρών του πλανήτη μας. Η γήρανση του ελληνικού πληθυσμού θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην οικονομία, στην κοινωνία, στα ασφαλιστικά συστήματα, στη γεωπολιτική ισορροπία, στην εξωτερική πολιτική και στη περιφερειακή ασφάλεια. Ιδιαίτερα το εύθραυστο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας θα κινδυνεύσει να τιναχθεί στον αέρα και η ελληνική οικονομία να βυθιστεί σε μια ύφεση διαρκείας.

Μια πρόχειρη και σχετικά μετριοπαθής εκτίμηση ανεβάζει το κόστος της παγκόσμιας γήρανσης (συντάξεις, παροχές και δαπάνες περίθαλψης) στο αστρονομικό ποσό των 70 τρισεκατομμυρίων ευρώ! Όλες οι χώρες της Ε.Ε., άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, θα αναγκαστούν να υιοθετήσουν μέτρα για τη σωτηρία των ασφαλιστικών τους συστημάτων. Σε όλες τις χώρες οι κυβερνήσεις θα αναγκαστούν να έρθουν σε σύγκρουση με τα συνδικάτα, με τους εργαζόμενους και τους φορολογούμενους πολίτες, προκειμένου να προωθήσουν επώδυνα αλλά αναγκαία μέτρα για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Σε όλες, τέλος, τις ευρωπαϊκές χώρες οι αυριανοί συνταξιούχοι θα είναι σε χειρότερη θέση από τους σημερινούς. Ενώ οι σημερινοί συνταξιούχοι λαμβάνουν συνταξιοδοτικές παροχές που υπερβαίνουν των εισφορών που πλήρωσαν, η παρούσα γενιά εργαζομένων θα λάβει περίπου το 80% των καταβληθεισών εισφορών της ως συντάξεις, ενώ η επόμενη γενιά θα είναι τυχερή αν λάβει ως σύνταξη το 50% των εισφορών που θα έχει πληρώσει μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Με άλλα λόγια «κάθε πέρσι και καλύτερα».

Για την αντιμετώπιση του ασφαλιστικού και γενικότερα του προβλήματος της γήρανσης του ευρωπαϊκού πληθυσμού, καθώς και για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης, οι χώρες της Ευρώπης έχουν ανοίξει τα σύνορα τους στους μετανάστες, που εμφανίζονται ως μια φθηνή εργατική δύναμη, που θα πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές για να σωθούν τα χρεωμένα συνταξιοδοτικά συστήματα των ευρωπαϊκών χωρών. Η παρουσία ωστόσο δεκάδων εκατομμυρίων μεταναστών, και ειδικά μουσουλμάνων, στην καρδιά μιας πολιτιστικά ομοιογενούς (χριστιανικής) ηπείρου, δημιουργεί πολλές προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες.

Το σύνδρομο της «Ευρώπης-Κάστρο»

Απέναντι στα εκατομμύρια των απελπισμένων λαθρομεταναστών και προσφύγων, που κτυπούν επίμονα τις πόρτες τους, οι πλούσιες και γερασμένες δημοκρατικές κοινωνίες της Ευρώπης, που ήδη φιλοξενούν περί τα 20 εκατομμύρια μετανάστες, δεν έχουν και πολλά περιθώρια αντίδρασης. Όσες χώρες προσπαθούν να επιβάλλουν εμπόδια και σκληρούς ελέγχους στη μετακίνηση των λαθρομεταναστών, κινδυνεύουν να απομακρυνθούν από τις δημοκρατικές αρχές πάνω στις οποίες ιστορικά θεμελιώθηκαν. Οι σύγχρονες μέθοδοι υπεράσπισης των ευρωπαϊκών συνόρων από τα κύματα των μεταναστών αντί να προσφέρουν αποτελεσματική προστασία στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περισσότερο βλάπτουν τα απομεινάρια της περίφημης Δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η κλειστοφοβική ιδέα της «Ευρώπης-Οχυρού», που προβλήθηκε από ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνον δεν έλυσε το πρόβλημα αλλά έκανε το φάντασμα του φασισμού να σηκωθεί από τον τάφο του και τα ακροδεξιά κόμματα να αποκτούν πρωτοφανή εκλογική δύναμη.

Απέναντι στη νέα πρόκληση η Ευρώπη έχει δύο βασικές επιλογές: Η πρώτη είναι να κλείσει τα σύνορα και τις πόρτες της στους μετανάστες, περιορίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο και τα ατομικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών της με μια σειρά αστυνομικά μέτρα (π.χ. συνεχείς έλεγχοι ταυτοτήτων και διακίνησης), και να αποδεχθεί τη δημογραφική και οικονομική της παρακμή, σ’ έναν κόσμο που όλο και περισσότερο θα κυριαρχούν οι, αναζωογονημένες από τη συνεχή μετανάστευση, ΗΠΑ. Η δεύτερη επιλογή της Ευρώπης είναι να διαχειριστεί έξυπνα τις ανθρώπινες ροές των μεταναστών και να εκμεταλλευτεί τη μετανάστευση για να αποφύγει τη δημογραφική συρρίκνωση, να σώσει τα ασφαλιστικά της συστήματα από την αναπόφευκτη κατάρρευση, και να δημιουργήσει μια πιο ανταγωνιστική οικονομία και πιο ανοικτή και πλουραλιστική κοινωνία, ανεκτική προς το διαφορετικό.

Η Ευρώπη χρειάζεται τους μετανάστες

Η Ευρώπη γνωρίζει πως για να διατηρήσει την οικονομική της ισχύ στο ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, θα πρέπει να σταματήσει τη γήρανση και το δημογραφικό της κατήφορο και να δεχθεί «νέο αίμα» από μετανάστες, όπως κάνει συστηματικά εδώ και δεκαετίες η Αμερική. Αυτή είναι και η «λύση» που πρότεινε το 2000 μια σχετική έκθεση του ΟΗΕ: «Αν οι ανεπτυγμένες χώρες θέλουν να διατηρήσουν τη σημερινή αναλογία ενεργού προς γηράσκοντα πληθυσμό, πρέπει είτε ν’ αυξήσουν κατά μια τουλάχιστον δεκαετία το όριο συνταξιοδότησης (σ.σ. δηλαδή από τα 65 στα 75 χρόνια), είτε ν’ αυξήσουν τον όγκο των εργαζομένων, υποδεχόμενες μεταναστευτικά ρεύματα πολύ μεγαλύτερα από αυτά που έχουν καταγραφεί ποτέ στην ιστορία».

Η συγκεκριμένη έκθεση του ΟΗΕ πρότεινε μάλιστα και αριθμούς: ως το 2025 η Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρειαστεί 153 εκατομμύρια μετανάστες μόνο και μόνο για να διατηρήσει το εργατικό της δυναμικό σταθερό! Ως το έτος 2050 η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να δεχτεί τουλάχιστον 350 εκατομμύρια μετανάστες απλά και μόνο για να μπορέσει να διατηρήσει τη θέση της στην παγκόσμια οικονομική και γεωπολιτική σκακιέρα.

Αναμφίβολα η Ευρώπη χρειάζεται τους μετανάστες. Oι Ευρωπαίοι έχουν υψηλό μέσο όρο ζωής και κάνουν όλο και λιγότερα παιδιά. Δίχως τη μετανάστευση, ο πληθυσμός της E.E. των 25 κρατών-μελών θα κατρακυλήσει από τα 450 εκατομμύρια κατοίκους, που αριθμεί σήμερα, σε λιγότερα από 400 εκατομμύρια κατοίκους, και μάλιστα ηλικιωμένους κατά το 1/3, μέχρι το 2050. Πρέπει να σημειωθεί πως οι δημογραφικά φθίνουσες και γηράσκουσες κοινωνίες έχουν την τάση να καθηλώνονται στη στασιμότητα και οι οικονομίες τους να συρρικνώνονται. Αυτή θα είναι και η μοίρα μιας Ευρώπης χωρίς μετανάστες.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά σε σχετική ομιλία του ο γ.γ. του ΟΗΕ Κόφι Ανάν: «Στον 21ο αιώνα οι μετανάστες χρειάζονται την Eυρώπη. Αλλά και η Eυρώπη τους έχει ανάγκη. Μια κλειστή Eυρώπη θα είναι πιο φτωχή, πιο αδύναμη και ηλικιωμένη. Μια ανοικτή Eυρώπη θα είναι πιο δίκαιη, πιο πλούσια, πιο δυνατή και νεότερη. Υπό την προϋπόθεση ότι θα διαχειριστεί με επιτυχία τη μετανάστευση».

Eurabia: θα μετατραπεί η Ευρώπη σε παράρτημα της Μέσης Ανατολής;

Η παρουσία εκατομμυρίων μουσουλμάνων μεταναστών στα εδάφη της Ευρώπης, προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στους πολίτες της. Ο δημογραφικός καλπασμός του ισλαμικού κόσμου, που περικλείει ασφυκτικά την Ευρώπη από το νότο και την ανατολή, δημιουργεί επιπρόσθετη ανασφάλεια. Μέχρι τα μέσα του 21ου αιώνα ο πληθυσμός των μουσουλμάνων του πλανήτη μας αναμένεται να υπεριδιπλασιαστεί. Την ίδια περίοδο ο πληθυσμός της χριστιανικής Ευρώπης θα μείνει στάσιμος και θα μειωθεί κατά 10-20%.

Όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι ανησυχούν μήπως η εγκατάσταση μουσουλμάνων μεταναστών στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις οδηγήσει στο βαθμιαίο εξισλαμισμό της Ευρώπης. Ανησυχούν επίσης και για τη δράση των ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων στο έδαφος της. Η υψηλή γονιμότητα των μουσουλμάνων γυναικών, που μεταναστεύουν στην Ευρώπη, αυξάνει ακόμη περισσότερο τις φοβίες των Ευρωπαίων για ενδεχόμενη μελλοντική δημογραφική υποταγή της γηραιάς ηπείρου από τους μουσουλμάνους.

Οι φανατικοί μουσουλμάνοι μετανάστες χρησιμοποιούν τα γόνιμα σώματα των γυναικών τους, προκειμένου να εξισλαμίσουν μακροπρόθεσμα την Ευρώπη. Αυτό υποστηρίζει η γνωστή Ιταλίδα συγγραφέας Οριάνα Φαλάτσι στο νέο της βιβλίο με τίτλο Η Δύναμη της Λογικής. Σύμφωνα με την ίδια μέσα σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη, από το Βλαδιβοστόκ μέχρι το Γιβραλτάρ, υπάρχει ήδη μια δεύτερη μουσουλμανική πόλη, όπου κυριαρχεί το Κοράνι. Ο στόχος των μουσουλμάνων μεταναστών είναι, σύμφωνα με τη Φαλάτσι, η κατάκτηση της χριστιανικής Ευρώπης εκ των έσω. Πρόκειται «για μια βαθμίδα της ισλαμικής επεκτατικής πολιτικής, για τη μοναδική τέχνη στην οποία οι γιοι του Αλλάχ ήταν πάντοτε αξεπέραστοι: η τέχνη να εισβάλουν, να κατακτούν και να υποτάσσουν». Αυτή τη φορά όμως για την κατάκτηση της Ευρώπης θα χρησιμοποιηθούν τα γόνιμα σώματα των μουσουλμάνων γυναικών, που γενούν αξιοζήλευτα: τα νεογέννητα των μουσουλμάνων φθάνουν ήδη στο 30% των γεννήσεων στις Βρυξέλλες και στο 60% στη Μασσαλία. Μ’ αυτό τον τρόπο η Ευρώπη εξισλαμίζεται, μετατρέπεται σε «Ευραμπία», δηλαδή σε μια επαρχία του αραβικού κόσμου. Για την Οριάνα Φαλάτσι αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί επιτέλους το δικαίωμα στους Δυτικούς να αμυνθούν, «αλλιώς είναι χαμένοι».

Ίσως τελικά η Ευρώπη του 21ου αιώνα να αποδειχθεί μια πετυχημένη χριστιανο-ισλαμική σύνθεση στη βάση του αλληλοσεβασμού και της δημοκρατίας. Υπάρχει όμως και η περίπτωση όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα διαιρούνται σε χριστιανικές και μουσουλμανικές κοινότητες. Το ότι θα φορέσει η Ευρώπη «φερετζέ» αυτό είναι μαθηματικά βέβαιο. Το μόνο που μένει να απαντηθεί είναι σε τι ποσοστό κι αν κάτι τέτοιο μεταμορφώσει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.