Είναι γεγονός πως κάθε επιστημονικό ή/και τεχνολογικό επίτευγμα επιφέρει άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητα όλων μας. Και χωρίς αμφιβολία, αυτό συνεπάγεται μία βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας, στο σύνολο της.

Ωστόσο, οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης οδηγούν, μεταξύ άλλων, και στην αύξηση των καταναλωτικών αναγκών και, κατ’ επέκτασιν, στην αλλαγή των καταναλωτικών συνηθειών μας. Άμεση φυσική συνέπεια είναι η γένεση νέων προϊόντων, τα οποία δημιουργούνται, αποκλειστικά και μόνο, με σκοπό την κάλυψη αυτών των νέων αναγκών. Κάπως έτσι, εμφανίστηκαν στην ζωή, στην καθημερινότητα και στα σπίτια μας, οι πλαστικές συσκευασίες και εν γένει τα πλαστικά προϊόντα μιας χρήσης.

Ο λόγος αυτής της «εισβολής» έγκειται στο γεγονός ότι τα προϊόντα αυτά προσέφεραν λύση σε πολλά πρακτικά προβλήματα, τόσο του επιχειρηματικού κόσμου, όσο και των τελικών χρηστών τους. Πέραν όμως των σημαντικών πλεονεκτημάτων τους, τα πλαστικά προϊόντα συνοδεύονται και από μια σειρά μειονεκτημάτων, τα οποία σχετίζονται κυρίως με την ανθρώπινη υγεία και την ρύπανση του περιβάλλοντος. Με πιο απλά λόγια, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα πλαστικά αντικείμενα είναι, κατά ένα μεγάλο μέρος, επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία, ενώ σε κάθε περίπτωση όλα τα πλαστικά απορρίμματα αποτελούν μείζον περιβαλλοντικό πρόβλημα, καθώς ΔΕΝ αποικοδομούνται.

[Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι σε ορισμένες συγκεκριμένες περιπτώσεις, τα προβλήματα που προκαλούνται σχετικά με την ανθρώπινη υγεία οφείλονται σε μεγάλο βαθμό, στις λανθασμένες (ή ακόμα και ατυχείς) επιλογές των κατασκευαστών. ]

Γι’ αυτόν τον λόγο, η Επιστήμη προσπάθησε πολλές φορές να εξαλείψει τα μειονεκτήματα αυτά, διενεργώντας πλήθος ερευνών και πειραμάτων, με σκοπό την δημιουργία νέων υλικών το ίδιο εύχρηστων και ευεργετικών με τα πλαστικά πολυμερή, αλλά χωρίς τα σοβαρά μειονεκτήματα των τελευταίων.

Κατά συνέπεια και καθώς αυξάνεται συνεχώς η ανάγκη της παγκόσμιας αγοράς για «πράσινα» προϊόντα, δημιουργήθηκε ο κλάδος των αποικοδομήσιμων υλικών και προϊόντων εν γένει, ο οποίος τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο. Σημαντικό μέρος του κλάδου αυτού καλύπτουν τα ΥΔΡΟ-διασπώμενα πολυμερή.

Kαι φυσικά, όπως κάθε φορά που δημιουργείται ένας νέος κλάδος προϊόντων,  ομοίως και σε αυτήν την περίπτωση, παρατηρήθηκε (είτε από άγνοια, είτε από αμέλεια) κάποια παρανόηση σχετικά με τα διάφορα είδη των υλικών αυτών, με αποτέλεσμα συχνά να οδηγούμαστε σε λανθασμένα συμπεράσματα…

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μιας τέτοιας παρανόησης αποτελεί και η σύγχυση που έχει δημιουργηθεί σχετικά με τα προαναφερθέντα ΥΔΡΟ-αποικοδομήσιμα πολυμερή.

Και αυτό γιατί, είναι σύνηθες φαινόμενο εκείνοι από εκείνους που μιλούν για κυτταρινούχα ΒΙΟ-διασπώμενα πολυμερή (των οποίων το βασικό συστατικό είναι το άμυλο αραβοσίτου/ πατάτας/ ρυζιού κ.λπ.) να αναφέρονται σε αυτά με τον όρο «ΥΔΡΟ-διασπώμενα».

Ωστόσο, τα αυθεντικά «ΥΔΡΟ-διασπώμενα» πολυμερή έχουν βασικές και εξέχουσες διαφορές από τα αντίστοιχα ΒΙΟ-διασπώμενα. Ακριβώς γι’ αυτό, η αναφορά των τελευταίων ως «ΥΔΡΟ» μπορεί να οδηγήσει στον πλήρη αποπροσανατολισμό του εκάστοτε ενδιαφερόμενου.

Ο λόγος για τον οποίο, τα ΒΙΟ-διασπώμενα αναφέρονται από πολλούς λανθασμένα ως ΥΔΑΤΟ-διασπώμενα είναι το γεγονός ότι και τα ΒΙΟ-αποικοδομήσιμα πολυμερή είναι επίσης ευπαθή στην υγρασία.  Ωστόσο, ναι μεν η υγρασία επιταχύνει (κι ενίοτε ξεκινά) την διαδικασία αποικοδόμησης των ΒΙΟ-διασπώμενων αλλά δεν αποτελεί τον βασικό παράγοντα της διαδικασίας αποικοδόμησης, όπως συμβαίνει στην περίπτωση των αυθεντικών ΥΔΑΤΟ-αποικοδομήσιμων.  Θεωρώ λοιπόν απαραίτητο να καταστήσω σαφές πως στο εξής ο όρος ΥΔΑΤΟ-διασπώμενα πολυμερή αναφέρεται αποκλειστικά στα πολυμερή εκείνα τα οποία αποικοδομούνται με το νερό (και την υγρασία εν γένει) και όχι εκείνα που είναι απλά ευπαθή στην υγρασία.

Παρακάτω παρατίθενται σύντομα τα είδη των αποικοδομήσιμων υλικών και προσθέτων:

Α) ΒΙΟ-διασπώμενα/κομποστοποιήσιμα πολυμερή (αμυλούχα, -εκείνα τα πολυμερή δηλαδή που έχουν ως βάση το άμυλο αραβοσίτου/πατάτας/ρυζιού κ.λπ.)

Β) ΥΔΑΤΟ/ΥΔΡΟ-διασπώμενα πολυμερή (όπως και στην πρώτη κατηγορία, τα πολυμερή αυτά ΔΕΝ περιέχουν πλαστικό. Ωστόσο διαφέρουν σημαντικά από αυτά της πρώτης κατηγορίας καθώς, αφενός δεν έχουν ως βάση το άμυλο και αφετέρου αποικοδομούνται μέσω της υδρόλυσης – δηλαδή εφόσον έρθουν σε επαφή με νερό ή/και υγρασία)

Γ) ΒΙΟ-διασπώμενα πλαστικά (πρόκειται για τα συμβατικά πλαστικά στα οποία προστίθεται ΒΙΟ-διασπαστής κατά την διαδικασία παραγωγής και διασπώνται με την ταφή τους)

Δ) ΟΧΟ-διασπώμενα πλαστικά (κατηγορία στην οποία μπορούν να συμπεριληφθούν όλα τα πλαστικά με πρόσθετα καθώς κατ’ ουσίαν η ονομασία προέρχεται από το γεγονός ότι τα πλαστικά οξειδώνονται. Ωστόσο η οξείδωση μπορεί να λάβει χώρα είτε τα πλαστικά αυτά είναι ΦΩΤΟ-διασπώμενα, είτε ΒΙΟ-διασπώμενα. Ακριβώς γι’ αυτό η ονομασία αυτή ΔΕΝ καταδεικνύει τον ακριβή τρόπο διάσπασης.)

Ε) ΦΩΤΟ-διασπώμενα πλαστικά (πρόκειται για τα συμβατικά πλαστικά στα οποία προστίθεται ΦΩΤΟ-διασπαστής κατά την διαδικασία παραγωγής και διασπώνται υπό το φως του ηλίου)

Στο σημείο αυτό δε, πρέπει να γίνει λόγος επίσης για τον όρο «ΔΙΑΣΠΩΜΕΝΑ», ο οποίος χρησιμοποιείται από αρκετούς κατασκευαστές προκειμένου να χαρακτηρίσουν τον τρόπο αποκοδόμησης των προϊόντων τους.

Ωστόσο, ο όρος αυτός είναι κατάφορα παραπλανητικός καθώς σε καμία περίπτωση δεν προσδιορίζει επ’ ακριβώς τον τρόπο αποικοδόμησης. Χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους προμηθευτές και κατασκευαστές ΦΩΤΟ-διασπώμενων προϊόντων και πέραν από ασαφής είναι και παράνομος σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.2251/94 («Περί Προστασίας Καταναλωτή»).  Και αυτό γιατί με την χρήση του όρου αυτού από τους κατασκευαστές ή/και τους προμηθευτής, ο τελικός χρήστης δεν μπορεί να διακρίνει με ποιον τρόπο αποικοδομείται (αν αποικοδομείται όντως) το εκάστοτε προϊόν… Δεν δίνεταιι καμία πληροφορία, περί του αν για την αποικοδόμηση του υλικού απαιτείται ήλιος, ταφή, νερό κ.λπ.

Γιατί… τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «διασπώμενα»;

«Διασπώμενος/η/ο» είναι εκείνος που διαχωρίζεται σε μικρότερα κομμάτια, σε πολλά περισσότερα μέρη του ίδιου συνόλου.

Κατά συνέπεια…

Α) Διασπώμενη μπορεί να χαρακτηριστεί και μια εταιρεία όταν χωρίζεται σε υπό μέρους εταιρείες…

Β) Διασπώμενη είναι και μια πένα καθώς εξ ορισμού χωρίζεται σε κομμάτια…

 Γ) Ακόμα κι ένας πύραυλος, κατά την περιπλάνηση του στο διάστημα χωρίζεται σε επιμέρους τμήματα…

Σε καμία περίπτωση, δεν υπονοείται ούτε στο ελάχιστο ότι τα παραπάνω είναι βιοδιασπώμενα!

Δεδομένης λοιπόν της γενικότερης σύγχυσης που επικρατεί στον τομέα των αποικοδομήσιμων υλικών, το άρθρο αυτό συγγράφηκε με σκοπό αφενός να παρουσιαστούν για πρώτη φορά στο παγκόσμιο επιστημονικό γίγνεσθαι τα γνήσια ΥΔΡΟ-διασπώμενα πολυμερή, και αφετέρου να αποσαφηνιστεί η διαφορά μεταξύ των ΥΔΡΟ-διασπώμενων και των ΒΙΟ-διασπώμενων υλικών.

Υδατο-διασπώμενα πολυμερή

Τα ΥΔΑΤΟ-διασπώμενα πολυμερή αποτελούν μια από τις πλέον καινοτομικές και πρόσφατες λύσεις, στον κλάδο των αποικοδομήσιμων.

Πρόκειται για μία νέα επαναστατική τεχνολογία, η οποία μπορεί να χαρακτηρισθεί και ως «επιστημονικό θαύμα» για το περιβάλλον,  εξαιτίας των μοναδικών χαρακτηριστικών των Υδρο-διασπώμενων πολυμερών.

Το παρόν άρθρο αποτελεί την παρουσίαση μιας νέας τεχνολογίας, η οποία βασίζεται στα αποτελέσματα  χρόνιων ερευνών. Οι έρευνες αυτές έχουν πλέον ολοκληρωθεί δίνοντας εξαιρετικά και αδιαμφισβήτητα αποτελέσματα, τα οποία επιτρέπουν την μαζική παραγωγή αγαθών.

Φυσικά, εφόσον μιλάμε για μαζική παραγωγή, είναι αυτονόητο ότι έχουν διεξαχθεί όλες οι απαραίτητες εξετάσεις (αποικοδομησιμότητας, οικοτοξικότητας κ.λπ.) με άκρως ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Κατ’ ουσία, πρόκειται για την εξέλιξη της κατηγορίας των ΒΙΟδιασπώμενων πολυμερών, ούτως ώστε τα φυσικά υποκατάστατα του πλαστικού να είναι πλήρως εμπορικά εκμεταλλεύσιμα, ενώ ταυτόχρονα να αποικοδομούνται ακόμα γρηγορότερα.

Βασικό χαρακτηριστικό των ΥΔΡΟ-διασπώμενων πολυμερών είναι το γεγονός ότι βάση της διαδικασίας αποικοδόμησης τους αποτελεί η ευαισθησία τους στην υγρασία.  Ακριβώς γι’ αυτό άλλωστε και δεν απαιτούνται μεγάλες ποσότητες νερού για την αποικοδόμηση τους.

Πριν βιαστεί, όμως ο οποιοσδήποτε να θέσει την  οποιαδήποτε ένσταση ότι ακριβώς λόγω αυτής της ευπάθειας, τα τελικά προϊόντα δεν είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμα, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν και μια άλλη παράμετρος. Όταν αναφέρουμε ότι τα ΥΔΡΟ-αποικοδομήσιμα πολυμερή βρίσκονται στο στάδιο της μαζικής παραγωγής, εξυπακούεται ότι έχουν ήδη αντιμετωπισθεί με επιτυχία τα οποιαδήποτε τεχνικά θέματα μπορεί να προκύψουν κατά την παραγωγή, την μεταφορά,  και την κατάληξη αυτών στον τελικό αποδέχτη (δηλ. τον ο εκάστοτε καταναλωτή).

Κατά συνέπεια, πρέπει να θεωρηθεί αυτονόητο ότι αφενός δεν προκύπτει κανένα πρόβλημα κατά την διαδικασία παραγωγής και αφετέρου όλα τα τελικά προϊόντα παραμένουν στεγανά και ασφαλή κατά την αποθήκευση και χρήση τους (έως ότου να καταλήξουν στην φάση που θα αποτελούν απορρίμματα) λόγω της αντίστοιχης αναπτυγμένης τεχνογνωσίας.

Γι’ αυτό και τα πολυμερή αυτά αποτελούν μια καινοτομική λύση στο πρόβλημα της «ζωής στο ράφι» και της επαφής με νερό  ή/και την υγρασία, κατά την χρήση.

Αυτό, πρακτικά σημαίνει ότι τα ΥΔΡΟ-διασπώμενα πολυμερή μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή οποιουδήποτε προϊόντος, ανεξαρτήτως της χρήσης του.

Με αυτήν την τεχνολογία επιτυγχάνεται η δημιουργία προϊόντων, τα οποία αποικοδομούνται άμεσα, χωρίς να βλάπτουν το περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα παραμένουν χρηστικά. Ενώ παράλληλα είναι ασφαλή και για επαφή με τρόφιμα καθώς ΔΕΝ μεταναστεύουν επιβλαβείς ουσίες από τα ΥΔΡΟ-διασπώμενα προϊόντα στο περιεχόμενο τους.

Πλεονεκτήματα των υδρο-διασπώμενων πολυμερών

Η διαδικασία αποικοδόμησης τους πληροί τους όρους και τις προϋποθέσεις του Προτύπου  ΕΝ 13432/2000

Ιδιαιτέρως ανθεκτικά τελικά προϊόντα

Ιδιαιτέρως διαυγή τελικά προϊόντα (Η καθαρότητα και διαύγεια των ΥΔΑΤΟ-διασπωμένων είναι ανώτερη από εκείνη των συμβατικών υλικών)

Δεν απαιτείται αλλαγή στον ήδη υπάρχοντα τεχνολογικό εξοπλισμό για την κατασκευή τελικών προϊόντων.

Συνθήκες κατασκευής οι οποίες οδηγούν σε εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας (πρόσθετος τρόπος προστασίας του περιβάλλοντος).

Κατάλληλα για την κατασκευή οποιουδήποτε προϊόντος.

Δεδομένα Οικονομικά ανταγωνίσιμα σε σχέση με τα συμβατικά πλαστικά.  

Προϊόντα που μπορούν να κατασκευαστούν από υδατο-διασπώμενα πολυμερή (ενδεικτικά και μη περιοριστικά):

1. Φιάλες  νερού

2. Φιάλες αναψυκτικών

3. Φιαλες Ελαιόλαδων

4. Φιάλες  Σπορέλαιων

5. Φιάλες  Βιομηχανικών  Ελαίων

6. Δοχεία ελαίων  οχημάτων 5, 10 , 20, 25 lt

7. Περιέκτες  Απορρυπαντικών

8. Μεμβράνες  περιτυλίγματος οικιακής χρήσης (π.χ. για σάντουιτς) Κατάλληλες  σε επαφή με τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά

9. Μεμβράνες  περιτυλίγματος  αλλαντικών  Κατάλληλες  σε επαφή με τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά

10. Μεμβράνες  περιτυλίγματος  Τυροκομικών  Κατάλληλες  σε επαφή με τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά

11. Μεμβράνες  για  Χασαπόχαρτο  Κατάλληλες  σε επαφή με τρόφιμα που περιέχουν λιπαρά

12. Μεμβράνες  οπωροκηπευτικών & λαχανικών Κατάλληλες  σε επαφή με τρόφιμα που ΔΕΝ περιέχουν λιπαρά (με χρήση διαφορετικών σταθεροποιητών και υλικών)

13. Ποτήρια μιας χρήσης 

14. Πιάτα μιας χρήσης

15. Μαχαιροπίρουνα μιας χρήσεως

16. Κεσεδάκια  γιαουρτιού

17. Ταπερ διαφόρων χρήσεων  (π.χ. για τζατζίκι, ρώσικη σαλάτα, μελιτζανοσαλάτα, κ.λπ.)

18. Περιέκτες τροφίμων μιας χρήσεως

19. Καλαμάκια 

20. Πάγο-κυψέλες (με ειδική σύσταση ώστε να μην μεταφέρονται οσμές από την πλαστική συσκευασία στον πάγο)21.

21. Γάντια εστίασης

22. Τσάντες  μεταφοράς τροφίμων ( π.χ. τσάντες Σουπερ Μάρκετ)

23. Τσάντες μεταφοράς   χρημάτων  (π.χ. τραπεζών, χρηματαποστολών , αερολιμένων, κ.λπ.)

24. Σάκοι απορριμμάτων οικιακής χρήσεως

25. Σάκοι απορριμμάτων για καλαθάκια γραφείων & μπάνιου.

26. Σάκοι Σκυλοτροφών

27. Σάκοι  Λιπασμάτων

28. Στυλό τύπου bic

29. Μαρκαδοράκια

30. Φλασέρ υπογράμμισης

31. Αναπτήρες τύπου bic ή/και διαφημιστικοί

32. Ιατρικός εξοπλισμός μιας χρήσεως

33. Σύριγγες  για κτηνιατρική χρήση

34. Φυσίγγια Κυνηγιού

Αλήθειες και ψέμματα για τα υδρο-διασπώμενα πολυμερή  

Πολλοί αναφέρουν διάφορα μειονεκτήματα των ΥΔΡΟ-διασπωμένων. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω, στην πραγματικότητα όσοι έχουν αναφερθεί έως τώρα σε ΥΔΡΟ-βιοδιασπώμενα ή/και ΥΔΡΟ-διασπώμενα προϊόντα αναφέρονται στα κυτταρινούχα - αμυλούχα πολυμερή από PLA τα οποία είναι ΒΙΟ-διασπώμενα. Το γεγονός αυτό είναι πολύ εύκολο να αποδειχθεί και δεν επιδέχεται αμφισβήτησης για έναν πολύ απλό λόγο.

Τα ΥΔΡΟ-διασπώμενα πολυμερή είναι ένα επιστημονικό επίτευγμα το οποίο ολοκληρώθηκε πολύ πρόσφατα, όπως επίσης και η διαδικασία στεγανοποίησης τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, έως τώρα, δεν ήταν διαθέσιμα στην αγορά ως ολοκληρωμένη λύση, ενώ σχετικές έρευνες και πειράματα από άλλους φορείς δεν έφεραν ολοκληρωμένα αποτελέσματα. Εξ ου και η έλλειψη σχετικής βιβλιογραφίας, σχετικά με τα αυθεντικά ΥΔΡΟ-αποικοδομήσιμα πολυμερή.  

Ακριβώς αυτή η έως τώρα έλλειψη βιβλιογραφίας, έδωσε σε πολλούς πεδίο να γράψουν για τα ΒΙΟ-διασπώμενα υλικά και να τα αναφέρουν ως ΥΔΡΟ-διασπώμενα. Βέβαια, ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν και αρκετά άτομα που εσκεμμένα δημιουργούν την όλη σύγχυση… Πρόκειται για χημικούς ή χημικούς μηχανικούς που εξυπηρετούν συμφέροντα συγκεκριμένων προμηθευτών (των οποίων τα προϊόντα, συνήθως ούτε καν είναι ΒΙΟ-αποικοδομήσιμα) και συγγράφουν διάφορα άρθρα με μόνο σκοπό να κατηγορήσουν τους ανταγωνιστές τους, προωθώντας τα δικά τους προϊόντα.

Ωστόσο παραμένει αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο μόνος τρόπος εξαγωγής ασφαλών συμπερασμάτων είναι είτε η προσωπική εμπειρία (που αποκτάται μέσω εξετάσεων, πειραμάτων, κ.λπ. με τα αυτό καθαυτό υλικά), είτε η λήψη τεκμηριωμένων πληροφοριών από όσους έχουν διενεργήσει τις σχετικές ενέργειες (στην προκειμένη περίπτωση από τον ίδιο τον εφευρέτη). Γιατί πολύ απλά, πως μπορεί να διαμορφώσει ο οποιοσδήποτε μια ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη άποψη, από την στιγμή που δεν έχει πραγματοποιήσει κάποια εξέταση ο ίδιος, ή δεν έχει λάβει γνώση έστω των αποτελεσμάτων των εξετάσεων που έχουν πραγματοποιηθεί κ.λπ.

Πως είναι δυνατόν, να κρίνει κάποιος ένα υλικό το οποίο δεν έχει δει, δεν το έχει επεξεργαστεί, δεν γνωρίζει τις ιδιότητες του, ή τη συνδεσμολογία του, και σε ποια οικογένεια πολυμερών ανήκει…

Κατά συνέπεια, κανείς από τους όσους έχουν ασχοληθεί  έως τώρα με τα εν λόγω πολυμερή, δεν μπορεί να έχει εμπεριστατωμένη άποψη είτε θετική, είτε αρνητική.

Α) ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ ΝΕΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥΣ;

Σχόλια αυτού του τύπου συνοδεύονται επίσης από επικρίσεις και από αντιρρήσεις ότι σε καιρό λειψυδρίας τέτοιες λύσεις δεν είναι συμφέρουσες. Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται το νερό να είναι πόσιμο, να είναι καθαρό ή σε υπερβολική ποσότητα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι τα Υδατο-διασπώμενα πολυμερή μπορούν να αποικοδομηθούν ακόμα και με τα στραγγίσματα των υπόλοιπων απορριμμάτων που εναποτίθενται στους Χ.Υ.Τ.Α, Χ.Α.Δ.Α. , καθώς και με την παρουσία της νυχτερινής υγρασίας, κ.λπ.

Β) ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΥΨΗΛΟ;

Tο κόστος των ΥΔΡΟ-διασπώμενων πολυμερών είναι αντίστοιχο με εκείνων πολλών συμβατικών πλαστικών υλών που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από την βιομηχανία. Εξάλλου, το κόστος του εκάστοτε τελικού προϊόντος εξαρτάται από την φύση και την χρήση του προϊόντος, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα συμβατικά πλαστικά.

 Γ) ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥΣ ΕΚΛΥΕΤΑΙ ΜΕΘΑΝΙΟ;

Η έκλυση μεθανίου ισχύει για τα κυτταρινούχα πολυμερή, και κατά κύριο λόγο για τα πολυμερή που έχουν ως βάση το PLA, κάτι που δεν ισχύει για τα ΥΔΡΟ-διασπώμενα πολυμερή. Παρόλο που η τεχνολογία αυτή κινείται στην ίδια λογική με εκείνη των ΒΙΟ-διασπώμενων πολυμερών, η σύσταση των δύο αυτών ειδών δεν σχετίζεται. Τα ΥΔΡΟ-διασπώμενα πολυμερή αποτελούνται μεν, από φυτικά συστατικά, αλλά  όχι από άμυλα ή κυταρρίνες. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε και δεν υπάρχει περίπτωση να χρησιμοποιηθούν συστατικά από γενετικά μεταλλαγμένους οργανισμούς.

Περισσότερες λεπτομέρειες επί της σύστασης δεν μπορούν να δοθούν επί του παρόντος, δεδομένου ότι η τεχνολογία αυτή είναι προσφάτως κατοχυρωμένη και δεν είναι ακόμα δημοσιοποιήσιμη.

Δ)  ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΝΕΡΟ Ή ΠΑΡΑΓΩΓΑ ΤΟΥ;

Πλέον, η τεχνογνωσία που έχει αναπτυχθεί (και προσφάτως κατοχυρωθεί) επιτρέπει την κατασκευή ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ προϊόντος, ανεξαρτήτως της χρήσης του. Γι’ αυτό άλλωστε δεν απαιτούνται και ιδιαίτερες συνθήκες αποθήκευσης.

Ε) ΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΠ’ ΟΤΙ ΤΑ ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ ΠΛΑΣΤΙΚΑ;

Για την παραγωγή τελικών προϊόντων μάλιστα οδηγούν σε εξοικονόμηση ενέργειας και δεν δημιουργούν προβλήματα κατά την παραγωγική διαδικασία. Κατά συνέπεια, και προκύπτουν επιπλέον οφέλη για το περιβάλλον και οι κατασκευαστές δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες.