Ακούγεται πραγματικά απίστευτο και ίσως τελικά είναι. Τον Απρίλιο του 2002 είδε το φώς της δημοσιότητας μια ιστορία η οποία έρχεται να αμφισβητήσει όλες τις κρατούσες επιστημονικές απόψεις για τους προϊστορικούς χρόνους.
Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα της Pravda μια ομάδα επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Bashkir ανακάλυψε το 1999 σε ένα χωριό κοντά στα Ουράλια ένα κομμάτι βράχου μεγέθους 148x106x16 στο οποίο ήταν σκαλισμένος ένας τρισδιάστατος χάρτης. Η περιοχή που παρουσίαζε ο χάρτης αναγνωρίσθηκε ως εκείνη της Bashkiria, παρουσίαζε όμως και μια σειρά από τεχνητά κανάλια και φράγματα τα οποία δεν υπάρχουν.
Η ύπαρξη τέτοιων βράχων είχε πρωτοαναφερθεί από Ρωσικές επιστημονικές αποστολές του 17ου και του 18ου αιώνα, καθώς επίσης και από τον καθηγητή Schmidt στις αρχές του 20ου αιώνα. Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Bashkir με επικεφαλής τον καθηγητή Chuvyrov, κάτοχο διδακτορικού στις φυσικές και μαθηματικές επιστήμες.
Αν με πρώτο μάτι ο "χάρτης" φαινόταν εντυπωσιακός οι περαιτέρω μελέτες και αναλύσεις ήταν πραγματικά απίστευτες.
Κατ' αρχήν οι μέθοδοι χρονολόγησης με ραδιενεργό άνθρακα άφηναν αρκετές αμφιβολίες για την ηλικία, αν και συνέτειναν περίπου στο 3.000 πχ. Η έμμεση χρονολόγηση μέσω δύο κοχυλιών που βρέθηκαν προσκολλημένα στην πέτρα, οδήγησαν 120.000.000 πριν.
Η πλάκα του χάρτη αποτελείται από τρία στρώματα. Το πρώτο, πάχους 14cm, αποτελεί τη βάση της πλάκας και είναι δολομίτης. Το δεύτερο, μια μορφή υαλοποιημένου πετρώματος, αποτελεί το πεδίο χάραξης του χάρτη. Το τρίτο είναι ένα είδος πορσελάνης που φαίνεται να χρησιμεύει στην προστασία της εγχάραξης. Η ομάδα του καθηγητή Chuvyrov ισχυρίζεται επίσης ότι ακτινογραφίες κατέδειξαν ότι η χάραξη πρέπει να γίνει με εργαλεία ακριβείας και όχι με το χέρι.
Το θέμα που παρουσιάστηκε πιο πάνω αρκετά συντομευμένο εμφανίστηκε τον Απρίλιο του 2002 σε 2 Ρωσικές εκδόσεις αρκετά μεγάλης αξιοπιστίας, και στη συνέχεια αναπαρήχθη σε μια σειρά από δικτυακούς χώρους. Σε όλες τις περιπτώσεις επρόκειτο για το ίδιο κείμενο του οποίου ως αρχική πηγή φέρεται το περιοδικό ITOGI. Διασταύρωση από άλλες πηγές δεν έγινε δυνατό να υπάρξει, καθώς όλες οι εμφανίσεις της είδησης είχαν ακριβώς το ίδιο κείμενο και περιεχόμενο.
Πέρα από την πραγματικά απίστευτη ουσία του θέματος, η όλη εμφάνισή του έχει ένα περίεργο τόνο και αφήνει, τουλάχιστο στον υπογράφοντα, την εντύπωση ότι "κάτι δεν πάει καλά". Ο προβληματισμός αυτός στηρίζεται σε μια σειρά από ερωτήσεις, όπως, πώς μια ερευνητική αποστολή αυτού του είδους έχει ως επικεφαλής ένα, διακεκριμένο μεν αλλά σε άλλο αντικείμενο, καθηγητή φυσικής και μαθηματικών και όχι κάποιο γεωλόγο ή αρχαιολόγο. Όμως το κυριότερο είναι πώς είναι αναγκαία η επιστράτευση δημιουργικής φαντασίας για να αναγνωριστούν τα σημάδια πάνω στην πλάκα ώς χαρτογραφική αποτύπωση.