Το μοναδικό κριτήριο «Εισόδημα» που τίθεται πάντα για τους υποψήφιους δικαιούχους οποιουδήποτε προγράμματος κοινωνικού βοηθήματος, είτε αυτό λέγεται κοινωνικός τουρισμός, είτε ΕΚΑΣ, ή επίδομα ανεργίας κ.τ.λ. δεν είναι αρκετό, με αποτέλεσμα να καταπατούνται στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής ισότητας, δικαιοσύνης και πρόνοιας.
Το γεγονός ότι παραβλέπεται μονίμως το κριτήριο της ακίνητης περιουσίας το οποίο καθορίζει ουσιαστικά την οικονομική κατάσταση του κάθε πολίτη, είναι μεγάλη πρόκληση για τους υπόλοιπους μη δικαιούχους πολίτες που βρίσκονται αντιμέτωποι με τη γελοιότητα να δικαιούνται ΕΚΑΣ και τριήμερα για θεραπευτικά λουτρά, πολίτες εύποροι με τεράστια ακίνητη περιουσία. Όταν σήμερα, μισθωτοί και επιχειρηματίες αναγκάζονται να εκποιούν και ουσιαστικά να ξεπουλούν περιουσιακά στοιχεία για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν, είναι παράλογο να μην τίθεται σαν κριτήριο παροχής των διαφόρων βοηθημάτων η περιουσιακή κατάσταση του υποψήφιου δικαιούχου.
Επίσης, δεδομένου ότι ο Έλληνας από κάποια ηλικία και μετά είτε αυτός είναι συνταξιούχος είτε πλησιάζει την ηλικία συνταξιοδότησης μεταβιβάζει για διάφορους λόγους επιχειρήσεις ακίνητα και μετρητά στα παιδιά του, θα πρέπει να ελέγχονται οι μεταβιβάσεις που έκανε ο υποψήφιος δικαιούχος στα ενήλικα τέκνα του.
Ως εκ τούτου, «χαμηλοσυνταξιούχοι» με ενήλικα τέκνα υψηλών εισοδημάτων και ακίνητης περιουσίας η οποία μάλιστα έχει μεταβιβαστεί σ’ αυτά από τον «χαμηλοσυνταξιούχο» γονέα, δεν θα έπρεπε να δικαιούνται ούτε κοινωνικού τουρισμού, μήτε ΕΚΑΣ ή οποιουδήποτε άλλου βοηθήματος. Είναι παράλογο να κατατάσσεται στους δικαιούχους τέτοιων προγραμμάτων ο χαμηλοσυνταξιούχος γεωργός ο οποίος μεταβιβάζοντας τα προσοδοφόρα κτήματα του στα παιδιά του καταγράφεται αυτόματα από τους εύπορους στους άπορους πολίτες. Είναι επίσης πέραν πάσης λογικής να θεωρείται άπορος ο χαμηλοσυνταξιούχος ο οποίος επέλεξε να μεταβιβάσει στον υιό του επιχείρηση με ετήσια κέρδη π.χ. άνω των 500.000 ευρώ. Αν ο εύπορος Υιός δεν θέλει να αναλάβει τους δικούς του γονείς και να τους πληρώσει π.χ. ολιγοήμερες διακοπές για ιαματικά λουτρά, τότε γιατί να το κάνει αυτό με την έκτακτη εισφορά του ένας άλλος τρίτος ταλαιπωρημένος και μη φοροδιαφεύγων ελεύθερος επαγγελματίας, ο οποίος μάλιστα έχει ξεχάσει τις διακοπές και προσπαθεί με νύχια και με δόντια δουλεύοντας 15 ώρες το εικοσιτετράωρο να κρατήσει όρθια την μικρή ατομική του επιχείρηση.
Επίσης γιατί ο ίδιος αυτός τρίτος επιχειρηματίας με το επιπλέον χαράτσι –τιμωρία των 300 Ευρώ του «επέλεξα να ασκώ επιχειρηματική δραστηριότητα», να συνδράμει στο κόστος των διακοπών ενός άλλου δικαιούχου κοινωνικού τουρισμού, χαμηλόμισθου μεν, υιού μεγαλοεπιχειρηματία δε, ο οποίος μάλιστα πιθανόν να έχει εξοχικό σε ωραιότατη παραλία ή στο βουνό και να απολαμβάνει διακοπές όλα τα σαββατοκύριακα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.
Η ίδια αρχή θα πρέπει να τηρηθεί και για τη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας. Τα παιδιά π.χ. γεωργών οι οποίοι έχουν απέραντες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και εισοδήματα, δεν πρέπει να δικαιούνται επιδόματος ανεργίας. Είναι παράλογο και άδικο το γεγονός ότι κάποιοι, επαναπαυόμενοι στη σιγουριά της κληρονομιάς των κτημάτων και των εισοδημάτων που αποφέρουν αυτά, επιλέγουν να γίνονται επαγγελματίες άνεργοι αφήνοντας κάποιους άλλους να πληρώνουν γι’ αυτούς.
Είναι επίσης εξωφρενικό, κάτω από τις παρούσες συνθήκες που επικρατούν στη χώρα, να επιβαρύνονται οι υπόλοιποι πολίτες με επιδόματα ανεργίας υιών ευπόρων μεγαλοεπιχειρηματιών με τεράστια κέρδη.
Το κάθε Ευρώ που προσφέρεται σήμερα με οποιαδήποτε μορφή κοινωνικού βοηθήματος, είναι ιερό και πρέπει να δίδεται στους πραγματικά έχοντες ανάγκη. Είναι το υστέρημα και το ψωμί των παιδιών των μισθωτών που έχει παραχωρηθεί με την μείωση μισθών. Είναι ο μόχθος του μικρομεσαίου επιχειρηματία που αγωνίζεται σκληρά για να κρατηθεί. Είναι η μείωση της σύνταξης του πραγματικά άπορου χαμηλοσυνταξιούχου της πόλης, που κατάντησε να εκλιπαρεί για έκπτωση στα φθαρτά στη λαϊκή αγορά για να μπορέσει να επιβιώσει.
Κριτήρια για όλους τους υποψήφιους δικαιούχους οποιουδήποτε προγράμματος κοινωνικής βοήθειας είτε αυτό λέγεται κοινωνικός τουρισμός, ΕΚΑΣ, είτε επίδομα ανεργίας ή οτιδήποτε άλλο, θα έπρεπε να είναι:
Α) Το εισόδημα
Β) Τα περιουσιακά στοιχεία.
Γ) Οι τεκμαρτές δαπάνες διαβίωσης (π.χ. σπίτια άνω των 200 τ. μ., σκάφη αναψυχής, αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού κλπ).
Δ) Οι μεταβιβάσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας που έχουν γίνει σε ενήλικα τέκνα.
Ε) Το εισόδημα και τα περιουσιακά στοιχεία των ενήλικων μη εξαρτώμενων τέκνων με κατάθεση των φορολογικών τους δηλώσεων και του Ε9.
ΣΤ) Το Εισόδημα και τα περιουσιακά στοιχεία των γονέων (αν ο υποψήφιους δικαιούχος είναι νεαρός σε ηλικία).
Ζ) Η κατοχή εξοχικής κατοικίας (για τους δικαιούχους κοινωνικού τουρισμού).
Η) Η σωματική ή πνευματική αναπηρία ορισμένου βαθμού.
Το άρθρο έχει σταλεί σαν εισήγηση στα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου, στα Υπουργεία Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.