Η αλιεία είτε για επαγγελματικούς είτε για ερασιτεχνικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς, εξαρτάται από τις νομοθεσίες που επιβάλονται κάθε φορά από την πολιτεία, που ρυθμίζουν το άνοιγμα του ματιού των διχτυών.

Θεωρητικά επιβάλλοντας ένα συγκεριμένο δίχτυ με συγκεκριμένο άνοιγμα ματιού για την αλιεία συγκεκριμένων ψαριών, είναι εφικτό να αλιεύονται μόνο μεγάλα ψάρια και να αποφεύγεται με αυτόν τον τρόπο και η αλίευση ανήλικων ατόμων που μπορεί να αποβεί μοιραίο για τον πληθυσμό.

Σύμφωνα με επιστήμονες το μέγεθος των ψαριών που αλιεύονται, χρόνο με το χρόνο μειώνεται. Τα αποτελέσματα σχετικής έρευνας δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα στην επιστημονική επιθεώρηση Science, από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Stony Brook των ΗΠΑ. Η έρευνα αυτή πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση του Καθηγητή των Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών του Πανεπιστημίου, David O. Conover και ένας από τους φοιτητές όπου εργάστηκαν και δημοσίευσαν τα δεδομένα είναι και ο Stephan B. Munch.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της παραπάνω μελέτης, στις περισσότερες φορές τα διοικητικά μέτρα που λαμβάνονται για την αλιεία, αγνοούν πλήρως την εξελικτική διαδικασία που μπορεί να αλλάξει τους πληθυσμούς των περισσότερων εμπορικών ψαριών εξαιτίας της έντονης αλιευτικής πίεσης. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν στα πειράματά τους που χρησιμοποιούσαν το είδος του Ατλαντικού Menidia menidia (ψάρι παρόμοιο με την Αθερίνα), όταν στους πληθυσμούς απομακρύνονταν - αλιεύονταν τα μεγάλα άτομα, το μέσο μέγεθος των ψαριών αυτών μειώθηκε εντυπωσιακά ακριβώς σε τέσσερις γενεές. Αντίθετα όταν απομακρύνονταν επιλεκτικά τα μικρότερα άτομα το μέσο μέγεθος του πληθυσμού αυξήθηκε.

Ο David O. Conover και οι συνεργάτες του πιστεύουν πως οι επιδράσεις της αλιείας υπερβαίνουν τις άμεσες αλλαγές που μπορεί να παρατηρούνται σ' έναν πληθυσμό ψαριών. Τα διοικητικά μέτρα που σκοπό έχουν την αύξηση της παραγωγής μπορεί να οδηγηθούν ακριβώς στο αντίθετο αποτέλεσμα αγνοώντας την δυναμική - εξελικτική διαδικασία του συστήματος. Η αλιεία μπορεί να ασκήσει εξελικτικές επιδράσεις που οδηγούν σε γενετικές αλλαγές στους πληθυσμούς των ψαριών. Αυτό μπορεί να προκαλέσει αλλαγές και στα ποσοστά αύξησης των ψαριών και τελική επίδραση στην παραγωγική διαδικασία.

Οι επιστήμονες καταλήγουν στην μελέτης τους προτείνοντας δύο μέτρα όσον αφορά στη διαχείρηση της αλιείας:

Η διαχείρηση της αλιείας είναι μια προκλητική ισορροπία μεταξύ των φυσικών αποθεμάτων σε ολοκληρο τον πλανήτη και της επίδρασης της αλιείας στην παγκόσμια οικονομία. Μόνο στην ευρύτερη περιοχή της Ν. Υόρκης, η επαγγελματική και ψυχαγωγική αλιεία μαζί με τις βιομηχανίες θαλασσινών, συνεισφέρουν στην κρατική οικονομία πάνω από 11,5 δισσεκατομύρια δολάρια ετησίως και απασχολούν περισσότερα από 100.000 άτομα.