Η προβολή της ταινίας «Η Επιστροφή του Βασιλιά» τον περασμένο Δεκέμβρη ολοκλήρωσε το κινηματογραφικό ταξίδι, που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια στον κόσμο που έπλασε ο J.R.R. Tolkien.
Το Ένα Δαχτυλίδι καταστράφηκε, ο Sauron νικήθηκε και η Gondor απέκτησε ξανά το Βασιλιά της. Ωστόσο, το τέλος μας αφήνει όλους με μία γλυκόπικρη εντύπωση αφού η Συντροφιά διαλύεται και δύο από τα μέλη της (Frodo και Gandalf) αναχωρούν μαζί με τα Ξωτικά από τα Γκρίζα Λιμάνια προς τη Δύση ενώ ο Merry και ο Pippin μένουν πίσω κοιτάζοντας το πλοίο καθώς αυτό χάνεται πέρα από τη Μέση Γη.
Προς τα πού φύγαν τα Ξωτικά, γιατί κάποιοι έμεινα πίσω και τι απέγιναν;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όπως αναφέραται και στο πλεόν γνωστό ποιήμα του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» μαζί με το Ένα Δαχτυλίδι ο Sauron κατασκεύασε και άλλα δαχτυλίδια, μικρότερης δύναμης για να ελέγχει τις φυλές της Μέσης Γης. Τρία έδωσε στα Ξωτικά (Galandriel, Elrond, Cirdan), επτά στους Νάνους και εννιά σε Βασιλιάδες των Ανθώπων, οι οποίοι μετατράπηκαν στα Δαχτυλιδοφαντάσμτα (Nazgul). Με το Κυρίαρχο Δαχτυλίδι ο Sauron μπορούσε να ελέγχει τα υπόλοιπα αλλά και αυτούς που τα χρησιμοποιούσαν. Μετά την μάχη της Τελευταίας Συμμαχίας, όπου ο Sauron νικήθηκε και ο Isildur του πήρε το Δαχτυλίδι, τα Ξωτικά χρησιμοποίησαν τα δαχτυλίδια τους και δημιούργησαν τρεις τόπους απαράμιλλης ομορφιάς και γαλήνης. Τα μέρη αυτά ήταν το Δάσος του Lorien, το Σχιστό Λαγκάδι (Rivendell) και τα Γκρίζα Λιμάνια (Grey Havens). Ωστόσο, η δύναμη των Δαχτυλιδιών ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δύναμη του Ενός, το οποίο αν καταστρεφόταν θα σήμαινε και την απώλεια της δύναμης όλων των υπολοίπων. Έστι, η απόφαση στο βιβλίο «Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού» να καταστρέψουν το Δαχτλίδι, ήταν συνειδητή επιλογή των Ξωτικών προς την καταστροφή ό,τι ωραίου είχαν δημιουργήσει.
Στην αρχή της Τρίτης Εποχής της Μέσης Γης εμφανίστηκαν ενώπιον των Ξωτικών πέντε Μάγοι (Istari), απεσταλμένοι των Valar (αγγελικών πνευμάτων) για να τους βοηθήσουν εναντίον του Sauron, αφού αν και ηττημένος, το Δαχτυλίδι δεν είχε καταστραφεί και αποτελούσε ακόμα κίνδυνο. Οι Istari ήταν οι γνωστοί μας Saruman, Gandalf καθώς και ο Radagast μαζί με άλλους δύο, των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρονται, παρά μόνο ότι εξαφανίστηκαν κάπου στην Ανατολή.Δεν επρόκειτο για ανθρώπους παρά ήταν και αυτοί πνεύματα, χαμηλότερης τάξης των Valar, οι οποίοι πήραν την μορφή γερόντων, είχαν μεγάλη δύναμη αλλά υπόκεινταν σε όλες τις κακουχίες της ανθρώπινης σάρκας, ακόμα και στο θάνατο. Την αποκάλυψη για την φύση των Istari κάνει ο ίδιος ο Gandalf (Βιβλίο IV, Κεφ.5):
“Many are my names in many countries. Mithrandir among the Elves, Tharkun to the Dwarves; Olorin I was in my youth in the West that is forgotten, in the South Incanus, in the North Gandalf; to the East I go not”
Η Δύση στην οποία αναφέρεται ο Gandalf είναι το Ευλογημένο Βασίλειο του Valinor, τόπο κατοικίας των Valar, όπου παλαιότερα ζούσαν και τα Ξωτικά.
Με την καταστροφή του Δαχτυλιδιού από τον Frodo, στο Βουνό του Χαμού, α δαχτυλίδια των Ξωτικών έχασαν τη δύναμή τους, οπότε έπρεπε να επιλέξουν εάν θα έμεναν στη Μέση Γη, ζώντας μέσα στα δάση και στις σκιές, σαν απόκληρη φυλή, ή αν θα γυρνούσαν στο Valinor. Όσοι είχαν κουραστεί στη Μέση Γη επέλεξαν τη δεύτερη λύση και πήγαιναν στα Γκρίζα Λιμάνια, απ’όπου φεύγαν τα πλοία για τη Δύση. Έτσι, στο τέλος του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» η Galandriel μαζί με τον Elrond αποχωρούν. Μαζί με αυτούς φεύγει και ο Gandalf, του οποίου ο ρόλος στη Μέση Γη είχε τελειώσει. Οι Valar καλούν και τα δύο Hobbits ο Frodo και ο Bilbo, σημαντική παραχώρηση, αφού στις χώρες της Δύσης δεν επιτρεπόταν κανένας θνητός να πατήσει το πόδι του, αναγνωρίζοντας τη συμβολή τους ως Δαχτυλιδοκουβαλητές (Ringbearers) στον αγώνα ενάντια στον Εχθρό.
Τι απέγινε με τα υπόλοιπα μέλη της Συντροφιάς; Ο Sam παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του Rose Cotton και αργότερα μετά το θάνατό της, πέρασε από τα Γκρίζα Λιμάνια, στη Δύση, ως τρίτος, έστω και για λίγο, Δαχτυλιδοκουβαλητής. Οι Meriadoc Brandybuck (Merry) και Peregrin Took (Pippin) έζησαν στο Shire και προς το τέλος επέστρεψαν στην Gondor, όπου και πέθαναν λίγο πριν τον Aragorn. Μετά το θάνατο του η Arwen γύρισε στο Δάσος του Lorien, όπου «αποκοιμήθηκε». Ακολούθως, ο Legolas με τον Gimli έφτιαξαν ένα πλοίο και με αυτό χάθηκαν πέρα από τη θάλασσα.
“And when that ship passed an end was come in Middle Earth of the Fellowship of the Ring”
Βέβαια διαβάζοντας κάποιος τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», πόσο μάλλον βλέποντας μόνο τις ταινίες, μένει με μία σειρά αναπάντητων ερωτημάτων, καθώς αναφέρονται πρόσωπα και γεγονότα παλαιότερων εποχών. Ο Tolkien ξεκίνησε να γράφει τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» ως συνέχεια ενός άλλου βιβλίου (The Hobbit). Στην πορεία της συγγραφής έβλεπε όμως ότι η ιστορία έπαιρνε μεγαλύτερες διαστάσεις, απ’ ότι είχε υπολογίσει και μοιραία έπρεπε να συνδεθεί με το άλλο μεγάλο έργο του, τη δημιουργία ενός φανταστικού κόσμου με ξωτικά, δράκους και μαγεία. Το έργο αυτό είχε ξεκινήσει σε νεαρή ηλικία, το 1914 με τη συγγραφή της Ωδής του Earendil και συνεχίστηκε για αρκετά χρόνια, ακόμα και μετά την έκδοση του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» (1955). Έτσι, όποιος ενδιαφέρεται να συνεχίσει το ταξίδι στη Μέση Γη, δεν έχει παρά να διαβάσει το Silmarillion, το οποίο ξεκαθαρίζει το παρελθόν και όλες τις ιστορίες, που παρουσιάζονται ως μακρινοί μύθοι στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών».