Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ο φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Tangye Lean ίδρυσε μία ανεπίσημη λέσχη, της οποίας αρχικά μέλη ήταν οι C.S. Lewis και J.R.R. Tolkien.
Κατά τις συναντήσεις τους, τα μέλη διάβαζαν ανέκδοτα κείμενά τους και στη συνέχεια οι υπόλοιποι ασκούσαν κριτική. Η θεματολογία των κειμένων προερχόταν κυρίως από παλιούς μύθους της μεσαιωνικής Αγγλίας.
Κάποια στιγμή ο Lean αποχώρησε από την ομάδα, αλλά οι συναντήσεις συνεχίστηκαν αφού ο Lewis κράτησε την ονομασία “Inklings” για τον κύκλο των φίλων του, τους οποίους συναντούσε για να ανταλλάξουν απόψεις πάνω στα γραπτά τους. Ο Lewis ήταν η “ψυχή” των Inklings και χωρίς αυτόν δεν γινόταν καμία συνάντηση. Ο Tolkien ήταν το δεύτερο πιο δραστήριο μέλος και διάβαζε κείμενα από το The Hobbit και τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, πολύ πριν εκδοθούν. Άλλα μέλη των Inklings ήταν ο Warren Lewis (αδελφός του C.S. Lewis), ο R.E. Havard (προσωπικός ιατρός των Tolkien και Lewis, τον οποίο αποκαλούσαν Useless Quack) και ο Hugo Dyson. Όλοι οι παραπάνω αποτελούσαν το βασικό πυρήνα των Inklings, αν και υπήρχαν και άλλοι συγγραφείς, οι οποίοι κατά καιρούς διάβαζαν τα έργα τους ενώπιον των υπολοίπων. Το 1939 προστέθηκε στην ομάδα και ο Charles Williams, ο οποίος (άθελά του) προκάλεσε την σταδιακή αποξένωση του Tolkien από τον C.S. Lewis. Ο θάνατος του Charles Williams (1945) είχε ως συνέπεια να ατονήσουν οι συναντήσεις των Inklings και να σταματήσουν εντελώς το 1949.
Οι συναντήσεις της ομάδας γινόντουσαν κάθε Τρίτη στην παμπ “Eagle and Child” και κάθε Πέμπτη στο σπίτι του C.S. Lewis, στο Magdalene College. Τότε, ο Lewis αφού τους πρόσφερε τσάι έλεγε: “Λοιπόν, δεν έχει κανείς, κάτι να μας διαβάσει;”, οπότε κάποιος από την παρέα σηκωνόταν και διάβαζε το χειρόγραφό του, το οποίο μπορεί να ήταν ποίημα, διήγημα ή κάποιο κεφάλαιο από βιβλίο, που έγραφε. Στη συνέχεια ακολουθούσε έπαινοι ή κριτική, καθώς τα μέλη της συγκεκριμένης κοινωνίας δεν ήταν αμοιβαίας εκτίμησης.
Σε μία από αυτές τις συναντήσεις οι C.S. Lewis και Tolkien συμφώνησαν να γράψουν από μία ιστορία φαντασίας. Ο πρώτος θα έγραφε ένα διήγημα για ταξίδια στο διάστημα και ο δεύτερος ένα διήγημα για ταξίδια μέσα στο χρόνο. Το αποτέλεσμα αυτού του περίεργου διαγωνισμού ήταν η δημιουργία από τον Lewis του πρώτου μέρους της τριλογίας, με τίτλο Out of the Silent Planet, (τα άλλα δύο βιβλία είναι τα Perelandra και That Hideous Strength). Ο Tolkien από τη μεριά του έγραψε ένα διήγημα με τίτλο The Lost Road, στο οποίο ο ήρωας του γίνεται μάρτυρας του καταποντισμού του μυθικού βασιλείου του Númenor, μια ιστορία, που τελικά συμπεριλήφθηκε στο Silmarillion, και αποτελεί τη Δεύτερη Εποχή της Μέσης Γης.