Νέα ανακάλυψη οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ένας ή περισσότεροι υπερκαινοφανείς αστέρες είναι υπεύθυνοι για τη γέννηση ή ανάπτυξη του ηλιακού μας συστήματος. Στα μέσα του 2004, οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ύπαρξη ενός ισοτόπου του σιδήρου με την ονομασία σίδηρος-60 που ανακαλύφθηκε σε μετεωρίτη εδώ στη Γη.

Το υλικό αυτό πρέπει να προϋπήρχε στο νεαρό ηλιακό σύστημα αλλά μπορεί να σχηματιστεί μόνο στο εσωτερικό αστέρων πολύ μεγαλύτερων από τον Ήλιο. Το παραπάνω συμπέρασμα οδηγεί στη θεωρία ότι ο σίδηρος-60 εισήλθε στο ηλιακό σύστημα εξαιτίας της κοντινής απόστασης του Ήλιου μας από ένα άλλο άστρο τεραστίων διαστάσεων, το οποίο έζησε λίγο και διαλύθηκε με τη μορφή ενός σουπερνόβα.

Μόλις πρόσφατα μια νέα μελέτη ήρθε να επιβεβαιώσει τα παραπάνω. Άλλος ένας μετεωρίτης που βρέθηκε στην επιφάνεια της Γης εμπεριείχε χλωρίνη-36 ένα αρκετά ταχύ διασπόμενο ισότοπο. «Δεν υπάρχουν πια τέτοιες ποσότητες χλωρίνης-36 στο ηλιακό σύστημα,» δήλωσε χαρακτηριστικά η Laurie Leshin του Πανεπιστημίου της Αριζόνας. «Αυτή η άμεση ανακάλυψη αποδεικνύει την ύπαρξη του συστατικού αυτού στο αρχέγονο ηλιακό σύστημα.»

Η συνδυασμένη ανακάλυψη υποδεικνύει την βιαία γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Παρόλο που τώρα ο Ήλιος φαίνεται να είναι απομονωμένος, ένας μεγάλος αριθμός αστρονόμων υποστηρίζει ότι σχηματίστηκε μέσα σε ένα πυκνό νέφος αερίων μαζί με άλλα άστρα και αργότερα αποσπάστηκε από αυτό.