Ξεκίνησα να μελετώ τα Ορφικά Κείμενα το 2004 από τις εκδόσεις Πύρινος Κόσμος.

Κατάφερα μέσα από έρευνα στους υπολογιστές, με τη βοήθεια αστρονομικών προγραμμάτων που προσομοιώνουν τον ουρανό σε βάθος 15.000 ετών , να χρονολογήσω τα Ορφικά κείμενα. Βρήκα μετά από επίπονη έρευνα, ότι τα Ορφικά Κείμενα γράφτηκαν περί την «Εποχή της Πρώτης του Κριού», δηλαδή περί την εαρινή ισημερία της 6ης Απριλίου του 1865 π.Χ.

Στα Ορφικά κείμενα αναφέρεται ότι όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, πυκνό σκοτάδι απλώθηκε παντού και ο καυτός ήλιος έχασε την αίγλη του. Βρήκα με την βοήθεια των αστρονομικών προγραμμάτων ότι ήταν η ανεπανάληπτη ολική έκλειψη ηλίου της 12ης Μαρτίου του 1902 π.Χ., ακριβώς ίδια με αυτή του θαυμάσαμε στο Καστελόριζο τον Μάρτιο του 2006. Δηλαδή η χρονολόγηση του Χασάπη ότι τα Ορφικά γράφτηκαν το 1365 π.Χ. ή του Πασσά το 11809 π.Χ. -τις οποίες ημερομηνίες έλεγξα στον υπολογιστή- και δεν ισχύουν αλλά και έχουν σημαντικά λάθη στους. υπολογισμούς- περίπου 50 χρόνια-που τις καταρρίπτουν ασυζητητί. Αντίθετα χρονολόγησα τα Ορφικά από δύο ανεπανάληπτα αστρονομικά φαινόμενα που συνέβησαν την εποχή του Ορφέα και των οποίων οι ημερομηνίες έχουν προσδιοριστεί με τη χρήση υπολογιστών που δεν κάνουν λάθος ούτε δευτερόλεπτο!!!

Κατάφερα μέσα από το εκπληκτικό δορυφορικό πρόγραμμα Google earth και το εξίσου αναλυτικό Atlas Encarta of the World της Microsoft , να ταυτοποιήσω τις 50 τουλάχιστον γεωγραφικές περιοχές της γης που αναφέρονται από τον Ορφέα, με τα σημερινά τους ονόματα. Αποκωδικοποίησα λοιπόν όλη τη διαδρομή των Αργοναυτών μέτρο προς μέτρο και φυσικά απέχει από όλα τα ανιστόρητα που έχουν γράψει κατά καιρούς διάφοροι ερευνητές. Έχω ενημερώσει με γράμμα μου την πρεσβεία της Γεωργίας για τον δίολκο του Καυκάσου που ανακάλυψα από φωτοερμηνεία, την πρεσβεία της Ολλανδίας ότι τα παράκτια φράγματα της χώρας υπήρχαν και πριν 4000 χρόνια, την πρεσβεία της Ισπανίας ότι τα Κανάρια νησιά, ελληνικότατες αποικίες του 19ου π.Χ. αιώνα, είναι τα νησιά της θεάς Δήμητρας και της βασίλισσας Κίρκης. Τέλος ενημέρωσα την πρεσβεία του Μαρόκου στην Αθήνα , ότι έχω εντοπίσει -μέσω δορυφορικών χαρτών- την ακριβή θέση των Στηλών του Ηρακλέους, που αποδεικνύω ότι ήταν ο μεγαλύτερος φάρος της αρχαιότητας για 1600 χρόνια, μέχρι που κατασκευάστηκε ο φάρος της Αλεξάνδρειας. Επίσης τους ενημέρωσα ότι η αρχαία πόλη Ταρτησσός ,που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από προσώπου γης τον 6ο π.Χ. αιώνα , βρίσκεται στο Μαρόκο.

Πώς έφτασα στην ανακάλυψη της σπηλιάς του κενταύρου Χείρωνα στο Πήλιο

Είχα ολοκληρώσει την μεγάλη αποκωδικοποίηση των Ορφικών κειμένων, έχοντας προσδιορίσει για πρώτη φορά στην ιστορία την απίστευτη διαδρομή των Αργοναυτών.

Φυσικά με τη σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα δεν είχα ασχοληθεί εξ αρχής γιατί μου φάνταζε σχεδόν αδύνατο να παραμένει ανέπαφη 4000 χρόνια, αφού λογικά θα είχε καταρρεύσει από την πάροδο τόσων χιλιάδων χρόνων. Όμως σκέφτηκα ότι εφ' όσον τη χρησιμοποιούσε σαν κατοικία του ο Κένταυρος Χείρωνας, θα ήταν σπηλιά που θα άντεχε στα στοιχεία της φύσης. Ένας γίγαντας του πνεύματος αποκλείεται να διάλεγε μιά σπηλιά που με τη πρώτη βροχή ή το πρώτο χιόνι θα κατέρρεε.

Κατέληξα λοιπόν στην σκέψη ότι η σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα θα άξιζε το κόπο να ψαχτεί γιατί μπορεί και να υπήρχε ακόμη και σήμερα.

Αλλά σε ποια όμως περιοχή; Υπήρχαν περιγραφές της σπηλιάς έτσι ώστε να μπορεί να εντοπιστεί η θέση της έστω προσεγγιστικά;

Η απάντηση είναι φυσικά καταφατική. Στα εκπληκτικά Αργοναυτικά του ο Ορφέας αναφέρει τόσες πολλές λεπτομέρειες για τη σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα, που εγώ σαν τοπογράφος μηχανικός την είχα ήδη σχηματοποιήσει πριν καν ξεκινήσω την λεπτομερή ανάλυση των περιγραφών.

Τα στοιχεία τα οποία με βοήθησαν σε αυτή την επίπονη προσπάθεια προσδιορισμού της θέσης της σπηλιάς, υπήρχαν «καμουφλαρισμένα» στο αρχαίο κείμενο. Φυσικά ο Ορφέας όταν τα περιέγραφε, δεν είχε φανταστεί ότι σχεδόν «άπαντες» θα θεωρούσαν τα αριστουργήματά του παραμύθια. Ούτε βέβαια του πέρασε από το μυαλό ότι οι μεταγενέστεροι άνθρωποι θα θεωρούσαν τον Κένταυρο Χείρωνα -τον τεράστιο αυτό παιδαγωγό, μουσικό και γιατρό- όχι ανθρώπινο ον, αλλά υβρίδιο ανθρώπου με άλογο!!!

Ξαναγυρίζοντας στο αρχαίο κείμενο και διαβάζοντάς το πολύ προσεκτικά, κατάφερα να προσδιορίσω με πολύ μεγάλη ακρίβεια όχι φυσικά την γεωγραφική θέση της σπηλιάς, αλλά την ακριβή περιγραφή της τοπογραφίας της περιοχής όπου βρισκόταν.

Έτσι κατέληξα σε κάποια λογικά συμπεράσματα που με βοήθησαν να προσδιορίσω με ακρίβεια την θέση της σπηλιάς χωρίς καν να έχω επισκεφτεί ακόμη την περιοχή!!!

Τί λένε τα αρχαία Ορφικά κείμενα για τη σπηλιά του Χείρωνα

Ο Ορφέας αναφέρει τον Κένταυρο Χείρωνα σαν σύγχρονό του, καθ' όσον συναντήθηκαν στο Πήλιο. Σαφώς λοιπόν η περιγραφή του Ορφέα είναι η μοναδική ιστορική μαρτυρία που μπορεί να αποκαλύψει την γεωγραφική θέση της Σπηλιάς του Κενταύρου Χείρωνα. Ότι έχει γραφτεί για τον Χείρωνα και τη σπηλιά του, από μεταγενέστερους συγγραφείς εμπεριέχει αναμφισβήτητα ιστορικές και γεωγραφικές ανακρίβειες. Αυτά που έχουν γραφτεί για τους Κενταύρους, ότι ήταν δηλαδή μυθολογικά τέρατα , είναι φυσικά στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας και των δεισιδαιμονιών που επικρατούσαν στους απλοϊκούς ανθρώπους. Μόνο αυτά που έγραψε ο μέγιστος Ορφέας ανταποκρίνονται στην αλήθεια, γιατί απλούστατα μόνο αυτός περιέγραψε τη φυλή των Κενταύρων που έζησαν την ίδια ακριβώς εποχή με αυτόν. Φυσικά ο Ορφέας περιέγραψε συμπεριφορές ανθρώπων και όχι παράξενων όντων που ήταν μισοί άνθρωποι και μισοί άλογο. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν προκύπτει από τα Ορφικά Κείμενα, αλλά δυστυχώς οι παρερμηνείες στο αρχαίο κείμενο οφείλονται αποκλειστικά στην αδυναμία των εκάστοτε μεταφραστών που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν και να ερμηνεύσουν σωστά τα ρητορικά σχήματα ενός μεγάλου γλωσσοπλάστη όπως ο Ορφέας. Δυστυχώς δεν γνωρίζω για ποιο λόγο τα Ορφικά αριστουργήματα θεωρούνται από τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους σαν παραμύθια. Φιλοδοξώ με την έρευνα μου να ανατρέψω άπαξ και δια παντός το τεράστιο αυτό λάθος.

Οι Αργοναύτες, την νύχτα άναψαν φωτιές στη παραλία του Αναύρου, έφαγαν, ήπιαν και γλέντησαν με τη ψυχή τους. Άρα όταν την επομένη σηκώθηκαν, καθέλκυσαν την Αργώ, φόρτωσαν τα πράγματά τους και αναχώρησαν από την Ιωλκό , αποκλείεται να ήταν άγρια χαράματα, ούτε φυσικά και μεσημέρι. Η λογική λέει ότι ξεκίνησαν γύρω στις 8-9 για να έχουν όλη την ημέρα μπροστά τους. Ο ήλιος ανέτειλε στις 7.20 και έδυσε στις 5.20 καθ' όσον ήταν αρχές Δεκεμβρίου του έτους 1870 π.Χ..

Μετά από κωπηλασία κάποιων ωρών, έφτασαν το μεσημέρι στο πρώτο λιμάνι στον Παγασητικό και αφού έδεσαν την Αργώ, κατέβηκαν με ξύλινη σκάλα από το πλοίο στην αποβάθρα και κατευθύνθηκαν στην παραλία όπου ξάπλωσαν να ξεκουραστούν. Τότε ο Πηλέας παρακάλεσε τους συντρόφους του να ανέβουν στο ιερό βουνό του Πηλίου, όπου ο δικαιότατος των Κένταυρων, ο σοφός Χείρωνας, δίδασκε το μικρό του γιο, τον Αχιλλέα.

Μέσα από τα αρχαία κείμενα προσδιόρισα με ακρίβεια αυτό που στην τοπογραφία αποκαλούμε «Οδοιπορικό Σκαρίφημα».

Μάλιστα βρήκα και 5 φυσικά χαρακτηριστικά της σπηλιάς που κυριολεκτικά την «φωτογράφιζαν» και την έκαναν μοναδική. Τέτοια σπηλιά, αν υπήρχε μέχρι σήμερα ανέπαφη, θα μπορούσα να την ξεχωρίσω πανεύκολα ανάμεσα από χίλιες παρόμοιες σπηλιές της περιοχής.

Τα Αργοναυτικά του Ορφέα αναφέρουν ότι η πρώτη στάση των Αργοναυτών μετά την αναχώρηση από την Ιωλκό, έγινε σε κάποιο λιμάνι του Παγασητικού Κόλπου, στο οποίο βρισκόταν και η σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα.

Την απόσταση αυτή με δεδομένο ότι ξεκίνησαν από τη Ιωλκό στις 8-9 το πρωί και έφτασαν στην περιοχή του Πηλίου κατά τις 13-14 το μεσημέρι, την προσδιόρισα 30 με 35 χιλιόμετρα από το σημερινό Βόλο, στην ευρύτερη περιοχή της Μηλίνας.

Αναζήτησα τότε τον Δήμαρχο Σηπιάδος κ.Σταμάτη Βακούλα -στην δικαιοδοσία του οπόιου ανήκει και η Μηλίνα- και του περιέγραψα με λεπτομέρεια από το τηλέφωνο τα χαρακτηριστικά της σπηλιάς που έψαχνα στην ευρύτερη περιοχή της παραλίας της Μηλίνας. Του άφησα περιθώριο τρεις μήνες και επικοινώνησα μαζί του στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Μου ανέφερε ότι είχαν βρει αρκετές σπηλιές, άλλες μικρές, άλλες μεγαλύτερες στην παραλία της Μηλίνας, που όμως δεν ταίριαζαν με την θέση που τους είχα αναφέρει.

Υπήρχε όμως «κάποια» που ταίριαζε απόλυτα με την περιγραφή που του είχα δώσει.

Κατάλαβα τότε ότι αυτή η «κάποια» ήταν πιθανότατα η σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα, πράγμα που θα επιβεβαίωνα με επιτόπια έρευνα.

Η ανακάλυψη της σπηλιάς του κενταύρου Χείρωνα μετά από 4.000 χρόνια: Η Βαθοσπηλιά της Μηλίνας

Στις 21 Σεπτεμβρίου φτάσαμε μαζί με τη σύζυγό μου στο Λαύκο την πρωτεύουσα του δήμου Σηπιάδος στο νότιο Πήλιο. Κατευθυνθήκαμε στο Δημαρχείο όπου μας υποδέχτηκαν εγκάρδια ο Δήμαρχος Σταμάτης Βακούλας και ο Αντιδήμαρχος Παναγιώτης Παναγιώτου, με τους οποίους είχα τηλεφωνική επικοινωνία για τρεις μήνες.

Ο αντιδήμαρχος που είχε επιφορτιστεί με την έρευνα για την εύρεση σπηλιών που να έχει τα χαρακτηριστικά που του είχα δώσει, ρωτούσε συνεχώς τους παλιούς βοσκούς και τους παλιούς γεωργούς της περιοχής μήπως ήξεραν κάποια σπηλιά που να αξίζει το κόπο να την δει κάποιος.

Αφού πέρασαν κάποια λεπτά για να γνωριστούμε λίγο καλύτερα-ήταν η πρώτη προσωπική επαφή- η συζήτηση έφτασε στην κρίσιμη ερώτηση: Που είναι αυτή η «κάποια» που μου είπατε τηλεφωνικά ότι έχετε βρει;

Το λόγο τότε πήρε ο αντιδήμαρχος που την βρήκε. Μου ανέφερε ότι είχε βρει μια σπηλιά πολύ σημαντική. Μια σπηλιά που την γνώριζαν ελάχιστοι κάτοικοι παρ' όλο που βρίσκεται κοντά σε κατοικημένη περιοχή.

Τα στοιχεία έμοιαζαν συγκλονιστικά. Με έπιασε τέτοιο δέος και συγκίνηση ,που δεν μπορούσα να περιμένω ούτε δευτερόλεπτο. Παρ' όλο που έβρεχε ασταμάτητα, αποφάσισα να πάω στη σπηλιά αμέσως. Δεν άντεχα σε καμία περίπτωση να την επισκεφτώ την επόμενη ημέρα το πρωί, όπως ήταν η αρχική πρόταση.

Ξεκινήσαμε οι τέσσερις μας, η σύζυγός μου ,ο δήμαρχος και ο αντιδήμαρχος και εγώ.

Μετά από μισή ώρα ταξίδι, σταματήσαμε σε ένα μικρό ξέφωτο .Ξεκινήσαμε ανάβαση σε ανηφορικό μονοπάτι, και σε λίγο φτάσαμε σε ένα πλάτωμα, μπροστά στη σπηλιά. Η σπηλιά φαινόταν σε καλή κατάσταση. Μέρος της οροφής βέβαια είχε καταπέσει, όμως η ζημιά ήταν σχετικά μικρή. Παρατηρήσαμε όλοι μας με τρομερή έκπληξη ότι στη σπηλιά παρόλο που έξω έβρεχε και δεν υπήρχε ήλιος ούτε για δείγμα, υπήρχε άπλετο φως!!! Παρατηρήσαμε επίσης ότι το άνοιγμα στην οροφή, που πιθανότατα έχει διαβρωθεί από τον χρόνο, δεν προκαλούσε κανένα πρόβλημα στους ενοίκους της σπηλιάς!!!

Δηλαδή έβρεχε αλλά η σπηλιά έχει τέτοια διάταξη , που υπάρχουν σημεία απόλυτα προστατευμένα από τη βροχή ακόμη και με τρύπα στην οροφή της!!!

Οι παλιοί κάτοικοι ανέφεραν στον αντιδήμαρχο ότι κάποτε η σπηλιά είχε επίπεδο δάπεδο!!! Σήμερα βέβαια κάτω στο πάτωμα υπάρχουν σκόρπιες πολλές πέτρες λαξευμένες, που προδίδουν ανθρώπινο έργο. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πόσο παλιές είναι αυτές οι πέτρες. Επίσης δεν μπορεί να πει κάποιος αν οι πέτρες αυτές κάποτε αποτελούσαν τοίχους που χώριζαν τη σπηλιά σε διαμερίσματα. Πιθανολογώ ότι και την εποχή του Χείρωνα, ο χώρος δεν θα ήταν ενιαίος, αλλά θα ήταν χωρισμένος σε διαμερίσματα. Φυσικά οι πέτρες αυτές μπορεί να είναι και νεώτερες-δεν μπορώ να πω πόσο- αφού λογικά μια τέτοια τρομερή σπηλιά θα έχει φιλοξενήσει πολλές εκατοντάδες ανθρώπων από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα!!!

Εξετάζοντας προσεκτικά τα τοιχώματα της σπηλιάς, παρατήρησα ότι δεν υπήρχαν καρστικά φαινόμενα. Το περιβάλλον ήταν εντελώς ξηρό, χωρίς καθόλου υγρασία, άρα ιδανικό για να μένουν μέσα άνθρωποι!!!

Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ήταν αδύνατο να διανοιχτεί τέτοια σπηλιά από άνθρωπο. Φυσικά αυτό το επιβεβαίωσα με μια γρήγορη ματιά περιμετρικά της σπηλιάς ,ερευνώντας σε ύψος δύο μέτρων και πάνω και μέχρι την οροφή. Παρατήρησα ότι οι τοίχοι είναι λείοι, πράγμα που αποκλείει να τους λείανε ανθρώπινο χέρι, καθ' όσον δεν διέκρινα στους τοίχους σμίλευμα των βράχων.

Λογικά μικρή επέμβαση των ενοίκων θα έγινε στη σπηλιά στα σημεία περιμετρικά και σχετικά κοντά στο πάτωμα, αφού τυχόν αιχμηρές προεξοχές της σπηλιάς θα μπορούσαν να προκαλέσουν τραυματισμό.

Φυσικά η μισή ώρα που παραμείναμε μέσα στη σπηλιά δεν μου επέτρεψε ενδελεχή της έρευνα αφού ο σκοπός για τον οποίο βρέθηκα στο Πήλιο ήταν να επιβεβαιώσω την ύπαρξη της και όχι να την εξερευνήσω. Εξ' άλλου αυτό είναι έργο αρχαιολόγων και όχι δικό μου.

Την περιοχή που βρίσκεται η σπηλιά αυτή -και την οποία σχεδόν αγνοούσαν όλοι σχεδόν οι κάτοικοι της Μηλίνας παρ' όλο που βρίσκεται μόνο 500 μέτρια βόρεια του χωριού και κοντά στην παραλία - οι ντόπιοι την ονομάζουν Βαθοσπηλιά, εξ' αιτίας φυσικά της τρομερής σπηλιάς που βρίσκεται βαθιά μέσα στη γη όπως μαρτυρά και η ετυμολογία της λέξης.

Απέδειξα ότι ο Ορφέας που έλαβε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία, περιέγραφε με απίστευτο ρεαλισμό αυτά που έβλεπε κατά τη διάρκεια του μεγάλου ταξιδιού. Συνεπώς είχα την ελπίδα ότι αφού αυτός επισκέφτηκε την Σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα στο Πήλιο, δηλαδή υπαρκτή περιοχή, ότι θα μπορούσα με επιμονή και επιμονή να την ανακαλύψω και να την επισκεφτώ και εγώ.

Και έφτασε η ιστορική ημέρα της 21ης Σεπτεμβρίου του έτους 2007, όπου ένα μεγάλο όνειρό μου έγινε πραγματικότητα.

Απόδειξα ότι οι Κένταυροι δεν ήταν μυθολογικά τέρατα, αλλά απλούστατα επαγγελματίες έφιπποι βοσκοί που «κέντριζαν» τους ταύρους, τους αρχηγούς των κοπαδιών, οδηγώντας τα βόδια στα βοσκοτόπια.

Την μυθολογία της πατρίδας μας οφείλουν να την μάθουν όλοι οι Έλληνες και να μην την θεωρούν πλέον παραμύθι. Και η έρευνα μου βάζει ένα τεράστιο λίθο προς αυτήν την κατεύθυνση.

Πιθανολογώ ότι τη συγκεκριμένη σπηλιά την γνωρίζουν κάποιοι παλιοί κάτοικοι της περιοχής χωρίς βέβαια να της αποδίδουν την τεράστια σημασία που της αξίζει. Ποτέ και σε κανένα δεν είχε περάσει από το μυαλό ότι αυτή η εγκαταλελειμμένη σπηλιά, η Βαθοσπηλιά της Μηλίνας, ήταν η Σπηλιά του Κενταύρου Χείρωνα, αφού άπαντες, ιστορικοί και μη, θεωρούσαν και θεωρούν τους Κενταύρους, ανύπαρκτα Μυθολογικά τέρατα.