Στην  αντιμετώπιση του θέματος του ‘Αχελλώου’ πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν και τα εξής:

1. Η διαχείριση του νερού είναι αναπόσπαστο στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού, συνυφασμένη απολύτως με την μόνιμη εγκατάσταση ανθρώπων σε οικισμούς. Τα μεγάλα έργα διαχείρισης νερού παρατηρήθηκαν σε ακμάζοντες πολιτισμούς, η δε εγκατάλειψή τους ταυτίζεται με τις περιόδους παρακμής και την οφθαλμοφανή υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

2. Εκτροπή ποσοτήτων νερού από τις φυσικές ροές τους, ανεξαρτήτως κλίμακος, έχουμε κάθε φορά που ένας οικισμός υδροδοτείται ή μια περιοχή αρδεύεται από επιφανειακά νερά, ή και όταν διευκολύνεται με έργα η παροχέτευση ομβρίων υδάτων σε αποδέκτες. Υπό την έννοια αυτή, η διαχείριση του νερού διαχρονικά είναι κατά βάση μία διαδικασία εκτροπής.

3. Η επαπειλούμενη έλλειψη νερών στο μέλλον, οδηγεί στην αναγκαιότητα δημιουργίας δυνατοτήτων χειρισμού εκτάκτων καταστάσεων, χωρίς καν να είναι απαραίτητη η άμεση εφαρμογή τους στις παρούσες συνθήκες (πέραν του οτι δεν νοείται ανεξέλεγκτη εφαρμογή, ούτως ή άλλως).

Πέραν των παραπάνω σημείων, που θα έπρεπε να αποενοχοποιούν το ολοκληρωμένο σχέδιο του Αχελλώου, τίθενται δύο ακόμη πολύ σοβαρά θέματα:

α. Το υδρο-ενεργειακό μέρος του έργου, έργο καθαρά ‘πράσινης’ αντίληψης, είναι κατά 85% περίπου έτοιμο, έχει την δυνατότητα να λειτουργήσει χωρίς καν εκτροπή νερών (με την χρήση αντλιών αντεπιστροφής και ανεμογεννητριών), και να αποδώσει ποσότητες ενέργειας που μάλλον είναι αδύνατον να υποκατασταθούν με εφαρμογές φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών. Η συνειδητή εγκατάληψή του από το Υπουργείο Περιβάλλοντος είναι σκανδαλωδώς αντιπεριβαλλοντική και βλαπτική της εθνικής οικονομίας.

β. Το έργο αυτό (που μέχρι στιγμής είναι ενεργειακό) αποτέλεσε κοινή πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων τα τελευταία τριάντα χρόνια και οι δαπάνες του καλύφθηκαν σε μεγάλο βαθμό από εθνικούς πόρους. Η εγκατάληψη μίας τέτοιας κοινής προσπάθειας λίγο πριν την ολοκλήρωσή της υποκρύπτει υποτίμηση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και των οικονομικών θυσιών ενός λαού, συγχρόνως δε αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα σπάταλης νοοτροπίας.

Τέλος, ενώ –και πολύ σωστά- αντιμετωπίζονται θετικά από περιβαλλοντικής και αισθητικής απόψεως  οι υλοποιημένες τεχνητές λίμνες (Πλαστήρα, Αλιάκμονα κλπ) τα υπο εγκατάληψη έργα του Αχελλώου θα αποτελούν ενα μόνιμο τραυματισμό του περιβάλλοντος όσο δεν ολοκληρώνονται.